بیماری هاشیموتو(تیروئیدیت) چیست؟

تیروئیدیت هاشیموتو چیست؟

تیروئیدیت هاشیموتو که بیماری هاشیموتو نیز نامیده می شود یکی از شایع ترین اختلالات تیروئید است. حتی در صورت درمان با دارو، علائم آن به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی تأثیر می گذارد.

تحقیقات نشان می دهد ممکن است که رژیم غذایی و اصلاح سبک زندگی علاوه برمصرف داروهای رایج، علائم بیماری به خوبی بهبود می بخشد. هر فرد مبتلا به بیماری هاشیموتو واکنش متفاوتی به درمان نشان می دهد، به همین دلیل رویکرد فردی برای این بیماری بسیار مهم است.

دراین مقاله ما سعی داریم رژیم غذایی و اصلاح سبک زندگی را که برای مبتلایان به بیماری هاشیموتو مفید می باشد را توضیح دهیم.

تیروئیدیت هاشیموتو

این بیماری، یک بیماری خود ایمنی است که به تدریج از طریق لنفوسیت ها، سلول های سفید خون که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند، بافت تیروئید را از بین می برد.

تیروئید غده ی درون ریز پروانه ای شکل است که در قاعده گردن قرار دارد. این غده هورمون هایی ترشح می کند که بر روی اندام هایی از جمله قلب، ریه ها، اسکلت و سیستم های عصبی مرکزی و گوارشی تأثیر می گذارد. همچنین این غده متابولیسم و ​​رشد را کنترل می کند

هورمون های اصلی ترشح شده از تیروئید، تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) هستند

در نهایت، آسیب به این غده منجر به تولید ناکافی هورمون تیروئید می شود.

تیروئیدیت هاشیموتو

چگونه رژیم غذایی و سبک زندگی بر هاشیموتو تأثیر می گذارد؟

رژیم غذایی و شیوه زندگی نقش مهمی در کنترل بیماری هاشیموتو دارند، زیرا افراد زیادی حتی با استفاده از دارو علائمشان همچنان ادامه دارد. همچنین برای بسیاری از افرادی که مبتلا به این بیماری هستند دارو تجویز نمی شود مگر درصورتیکه بخواهند سطح هورمون را تغییر دهند.

علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهد که التهاب یک عامل محرک در طیف گسترده ای از علائم هاشیموتو می باشد. التهاب اغلب به رژیم غذایی نیز بستگی دارد.

به همین ترتیب رژیم غذایی و اصلاح سبک زندگی در کاهش خطر ابتلا به سایر بیماری ها امر بسیار مهمی است، زیرا افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های خود ایمنی، کلسترول بالا، چاقی و دیابت قرار دارند.

تحقیقات نشان می دهد ممکن است که قطع برخی غذاها، مصرف مکمل ها و ایجاد تغییر در سبک زندگی به طور قابل توجهی علائم و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

به علاوه، ممکن است این تغییرات به کاهش التهاب، کاهش سرعت یا جلوگیری از آسیب تیروئید ناشی از افزایش آنتی بادی های تیروئید و مدیریت وزن بدن، کنترل قند خون وهمچنین کنترل سطح کلسترول کمک کند.

رژیم های غذایی موثر بر تیروئیدیت هاشیموتو

برخی مواد غذایی مبتنی بر شواهد می توانند به درمان بیماری تیروئیدیت هاشیموتو کمک کنند.

در اینجا چند نوع مواد غذایی برای کمک به درمان بیماری هاشیموتو آورده شده است. این مواد غذایی عبارتند از:

رژیم های غذایی بدون گلوتن و غلات برای مبتلایان تیروئیدیت هاشیموتو

بسیاری از مطالعات نشان می دهد که مبتلایان به هاشیموتو بیشتر از عموم افراد به بیماری سلیاک مبتلا هستند. به همین ترتیب، متخصصان توصیه می کنند که افراد مبتلا به هاشیموتو از نظر بیماری سلیاک غربالگری شوند.

علاوه بر این، برخی شواهد نشان می دهد که رژیم های فاقد گلوتن و غلات برای افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو مفید می باشد.

در یک مطالعه 6 ماهه بر روی 34 زن مبتلا به بیماری هاشیموتو نشان داد

رژیم غذایی بدون گلوتن باعث کاهش سطح آنتی بادی تیروئید شده در حالی که عملکرد تیروئید و میزان ویتامین D را نیز بهبود بخشیده بود.

بسیاری از مطالعات دیگر نشان می دهد که افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو، یا به طور کلی بیماری های خودایمن،حتی اگر مبتلا به بیماری سلیاک نباشند، رژیم بدون گلوتن برایشان مفید می باشد.

هنگام رعایت رژیم غذایی بدون گلوتن، افراد باید از مصرف تمام محصولات گندم، جو و چاودار اجتناب نمایند. اگرچه گزینه های از این این نوع مواد غذایی فاقد گلوتن نیز وجود دارد اما به عنوان مثال، بیشتر پاستاها، نان ها و سس های سویا حاوی گلوتن هستند.

رژیم غذایی بدون حبوبات محدودیت بیشتری نسبت به رژیم بدون گلوتن دارد، زیرا تمام غلات را ممنوع می کند. اگرچه این تغییر رژیم غذایی ممکن است مزایایی نیز به همراه داشته باشد

رژیم پروتکل خود ایمنی تیروئیدیت هاشیموتو

رژیم پروتکل خود ایمنی (AIP) برای افرادی که بیماری های خود ایمنی دارند طراحی شده است. این رژیم غذایی مصرف برخی غذاهای مضر مانند غلات، لبنیات، سبزیجات (گوجه فرنگی، فلفل، بادمجان، سیب زمینی و …)، شکر، قهوه، حبوبات، تخم مرغ، الکل، آجیل، حبوبات، قندهای تصفیه شده، روغن ها و مواد افزودنی غذایی را ممنوع می کند.

در یک مطالعه 10 هفته ای بر روی 16 زن مبتلا به بیماری هاشیموتو، رژیم AIP منجر به بهبود قابل توجهی در نمرات کیفیت زندگی و به طور قابل توجهی سطح مارکر التهابی پروتئین واکنش پذیر C (CRP) را کاهش داد

اگرچه این نتایج امیدوار کننده است، اما به مطالعات طولانی تر نیاز است.

به خاطر داشته باشید ممکن است پیروی از رژیم AIP برای افراد سخت باشد، این رژیم باید توسط متخصص تغذیه توصیه شود و تحت نظارت او باشد.

اجتناب از مصرف لبنیات در بیماران تیروئیدیت هاشیموتو

عدم تحمل لاکتوز در میان افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو بسیار شایع است

در مطالعه ای بر روی 83 زن مبتلا به بیماری هاشیموتو، 9/75 درصد با عدم تحمل لاکتوز تشخیص داده شده اند.

اگر مشکوک به عدم تحمل لاکتوز هستید، ممکن است قطع مصرف لبنیات به مشکلات گوارشی و همچنین عملکرد تیروئید و جذب دارو نیز کمک کند. به خاطر داشته باشید ممکن است این استراتژی برای همه مفید نباشد، زیرا برخی از افراد مبتلا به هاشیموتو لبنیات را به خوبی تحمل می کنند.

تمرکز روی غذاهای ضد التهاب

ممکن است التهاب نیروی محرکه بیماری هاشیموتو باشد. به همین ترتیب، یک رژیم ضد التهابی غنی از میوه و سبزیجات می تواند به طور قابل توجهی علائم را بهبود بخشد.

یک مطالعه بر روی 218 زن مبتلا به بیماری هاشیموتو نشان داد که نشانگرهای استرس اکسیداتیو وضعیتی که باعث التهاب مزمن می شود. این شرایط در افرادی که میوه و سبزیجات بیشتری مصرف می کنند، کمتر است.

سبزیجات، میوه ها، ادویه ها و ماهی های چرب تنها نمونه از مواد غذایی با خواص ضد التهابی بالا هستند.

رژیم های غذایی سرشار از مواد مغذی و کامل

پیروی از یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات و غذاهای کاملا فرآوری شده اما سرشار از مواد مغذی و کامل، به بهبود سلامتی، کنترل وزن و کاهش علائم مربوط به هاشیموتو کمک کند

هر زمان که ممکن است، وعده های غذایی خود را در خانه با استفاده از غذاهای مغذی مانند سبزیجات، میوه ها، پروتئین ها، چربی های سالم و کربوهیدرات های غنی از فیبر تهیه کنید.

این غذاها فواید آنتی اکسیدانی و ضد التهابی قدرتمندی دارند.

سایر نکات رژیم غذایی

برخی تحقیقات نشان می دهد که برخی رژیم های کم کربوهیدرات ممکن است به کاهش وزن بدن و آنتی بادی های تیروئید در افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو کمک کند

این رژیم های خاص 12-15٪ کالری روزانه از کربوهیدرات ها را تأمین می کنند و غذاهای گوارشی را محدود می کنند. مواد غذایی گواتروژن موادی هستند که در سبزیجات چلیپایی و محصولات سویا یافت می شوند و ممکن است در تولید هورمون تیروئید تداخل ایجاد کنند.

با این حال، سبزیجات چلیپایی بسیار مغذی هستند و پختن آن ها باعث کاهش فعالیت گوارشی می شود. بنابراین، بعید است که آنها در عملکرد تیروئید تداخل کنند، مگر اینکه به مقدار بسیار زیاد خورده شوند

برخی شواهد نشان می دهد که سویا به عملکرد تیروئید نیز آسیب می زند، بنابراین بسیاری از افراد مبتلا به هاشیموتو هستند باید از محصولات سویا خودداری کنند. با این وجود، تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

مکمل های مفید برای هاشیموتو

ممکن است چندین مکمل به کاهش التهاب و آنتی بادی های تیروئید در افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو کمک کند. علاوه بر این، کسانی که به این بیماری مبتلا هستند احتمالا دچار کمبود برخی مواد مغذی هستند، بنابراین ممکن است مصرف مکمل نیاز باشد.

مکمل های مفید عبارتند از:

سلنیوم

مطالعات نشان می دهد که مصرف 200 میکروگرم سلنیوم در روز ممکن است به کاهش آنتی بادی های ضد تیروئید پراکسیداز (TPO) و بهبود وضعیت افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو کمک کند

روی

روی برای عملکرد تیروئید ضروری است. تحقیقات نشان می دهد که مصرف 30 میلی گرم از این ماده معدنی در روز به تنهایی یا در کنار سلنیوم، ممکن است باعث بهبود عملکرد تیروئید در افراد مبتلا به کم کاری تیروئید شود.

زردچوبه

مطالعات حیوانی و انسانی نشان داده است که این ترکیب ضد التهاب و آنتی اکسیدان قدرتمند ممکن است از تیروئید محافظت کند. به علاوه، ممکن است به طور کلی به درمان بیماری های خود ایمنی کمک کند

ویتامین D

مطالعات نشان داده شده است که میزان ویتامین D درمبتلایان به هاشیموتو به میزان قابل توجهی کمتر از جمعیت عمومی است. علاوه بر این سطح کم ویتامین D با بیماری هاشیموتو ارتباط دارد.

برای جذب بهتر ویتامین D بهتر است آن را در زمان های خاصی مصرف کنید. برای اطلاعات بیشتر روی مقاله ی ما راجع به بهترین زمان مصرف ویتامین Dکلیک کنید.

ویتامین های B کمپلکس

افراد مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتومقدار کمی ازویتامین B12 را دارند.مصرف ویتامین B باعث افزایش سطح B12 و سایر ویتامین های B می شود.

منیزیم

مقادیر کم این ماده معدنی با افزایش خطر بیماری هاشیموتو و افزایش آنتی بادی های تیروئید در ارتباط است. به علاوه ممکن است اصلاح کمبود منیزی، علائم را در افراد مبتلا به بیماری تیروئید بهبود بخشد.

آهن

افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو بیشتر در معرض کم خونی قرار دارند. ممکن است برای اصلاح کمبود به مکمل های آهن نیاز باشد

ممکن است سایر مکمل ها مانند روغن ماهی، اسید آلفا لیپوئیک(آنتی اکسیدان) واستیل سیستئین نیز به افراد مبتلا به بیماری تیروئیدیت هاشیموتو کمک کنند

توجه داشته باشید که مکمل های حاوی دوزهای بالای ید ممکن است در صورت کمبود ید منجر به عوارض جانبی در افراد مبتلا هاشیموتو شود.بیماران نباید از مکمل ید با دوز بالا مصرف نمایند. افراد در صورتی می توانند از این مکمل ها استفاده نمایند که متخصص تغذیه آن را تجویز کرده باشد.

مواد غذایی مفید برای افراد مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو

اگر به بیماری هاشیموتو مبتلا هستید، ممکن است یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی به کاهش شدت علائم و بهبود سلامت کلی شما کمک کند. این واد غذایی عبارتند از:

میوه ها: توت، گلابی، سیب، هلو، مرکبات، آناناس، موز و …

سبزیجات بدون نشاسته: کدو سبز، کنگر فرنگی، گوجه فرنگی، مارچوبه، هویج، فلفل، کلم بروکلی، ریشه، قارچ و …

سبزیجات نشاسته ای: سیب زمینی، نخود فرنگی، بلوط و کدو تنبل و…

چربی های سالم: آووکادو، روغن آووکادو، روغن نارگیل، روغن زیتون، ماست پرچرب و …

پروتئین حیوانی: ماهی آزاد، تخم مرغ، ماهی، بوقلمون، میگو، مرغ و غیره

غلات فاقد گلوتن: برنج قهوه ای، جو دوسر رول شده، کینوا، ماکارونی برنج قهوه ای و …

دانه ها، مغزها و کره های مغزها: بادام هندی، بادام، مغز ماکادمیا، تخمه آفتابگردان، دانه کدو تنبل، کره بادام زمینی طبیعی، کره بادام و …

حبوبات: نخود، لوبیای سیاه، عدس و …

جایگزین های لبنی و غیر لبنی (غنی شده با کلسیم و / یا ویتامین D): شیر نارگیل، ماست نارگیل، شیر و بادام، شیر و بادام هندی، ماست شیرین بدون چربی، پنیر بز و …

ادویه جات و گیاهان: زردچوبه، ریحان، رزماری، فلفل قرمز، زعفران، فلفل سیاه، سالسا، تاهینی، عسل، آبلیمو، سرکه سیب و غیره

نوشیدنی ها: آب، چای شیرین نشده و …

به خاطر داشته باشید که برخی از افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو از مصرف برخی از غذاهای ذکر شده در بالا مانند غلات و لبنیات خودداری می کنند. رژیم غذایی خود را ارزیابی کنید تا متوجه شوید چه غذاهایی برای شما بهتر است.

غذاهایی که باید از آنها اجتناب کرد.

ممکن است حذف یا محدود کردن غذاهای زیر به کاهش علائم هاشیموتو و بهبود سلامت کلی بیماران کمک کندر. این غذا ها عبارتند از:

قندها و شیرینی ها: نوشابه، نوشیدنی های انرژی زا، کیک، بستنی، شیرینی، کلوچه، آب نبات، غلات شیرین، قند و …

فست فود و غذاهای سرخ شده:سیب زمینی سرخ کرده، هات داگ، مرغ سوخاری و …

دانه های تصفیه شده: ماکارونی سفید، نان سفید، تورتیلا آرد سفید، نان شیرین و غیره

غذاها و گوشت های بسیار فرآوری شده: غذا های منجمد، مارگارین، بیکن، سوسیس و …

غلات و غذاهای حاوی گلوتن:گندم، جو، چاودار، کراکر، نان و …

برخی از متخصصان تغذیه پیشنهاد می کنند که افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو از سویا و لبنیات و حتی گاهی از همه غلات خودداری کنند.

با وجو د اینکه ممکن است این توصیه ها به افراد زیادی کمک کند، اما ارزیابی رژیم را امر مهمی است تا بهترین روش را برای خود پیدا کنید.

مراجعه به متخصص تغذیه متخصص در بیماری های خود ایمنی مانند بیماری هاشیموتو می تواند به بیماران در کاهش استفاده از غذاهای مشکل ساز و تنظیم الگوی غذایی کمک کند و همچنین می تواند بهترین شرایط را برای آن ها فراهم سازد.

سایر اصلاحات سبک زندگی را امتحان کنید

خواب کافی، کاهش استرس و تمرین خودمراقبتی برای مبتلایان به بیماری هاشیموتو بسیار مهم است.

در حقیقت، تحقیقات نشان می دهد که درگیر شدن در روش های کاهش استرس به کاهش افسردگی و اضطراب، بهبود کیفیت کلی زندگی و کاهش آنتی بادی های تیروئید در زنان مبتلا به بیماری هاشیموتو کمک می کند.

همچنین در مواقعی که احساس خستگی می کنید، به بدن خود استراحت دهید.

علاوه بر این، بیماران باید حداقل 30-60 دقیقه قبل از صبحانه یا حداقل 3-4 ساعت پس از شام برای بهترجذب شدن، داروی تیروئید را با معده خالی مصرف کنند.

قهوه و مکمل های غذایی در جذب داروی تیروئید تداخل ایجاد می کنند، بنابراین بهتر است حداقل 30 دقیقه پس از مصرف دارو، چیزی جز آب مصرف نکنید.

به خاطر داشته باشید که هنگامی که برای اولین بار دارو را شروع می کنید، ممکن است احساس بهبودی چند هفته یا بیشتر طول بکشد.در صورت بهبود نیافتن علائم در مورد سایز گزینه های درمانب با پزشک خود مشورت کنید.

با توجه به اینکه ممکن است علائم تیروئیدیت هاشیموتو به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی و سلامت روان بیماران تأثیر بگذارد، مراجعه ای به پزشکی که به او اطمینان داشته باشید امر مهمی است. ممکن است یافتن پزشک مورد اعتماد به زمان زیادی نیاز داشته باشد اما برای دریافت درمان مناسب ضروری است.

تشخیص و علائم بیماری تیروئیدیت هاشیموتو

به نظر می رسد که افراد به علت نقص ایمنی همراه با عوامل محیط به بیماری هاشیموتو مبتلا می شوند،اگرچه این عوامل شناخته نشده هستند.

تشخیص به علائم و نتایج آزمایشگاهی بستگی دارد.

نتایج آزمایشگاهی بیماری هاشیموتو شامل افزایش هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH)، سطح پایین تیروکسین آزاد (FT4) و افزایش آنتی بادی های ضد تیروئید پراکسیداز (ضد TPO) است.

برخی از افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو همچنین دارای آنتی بادی های مسدود کننده گیرنده TSH (TBII) و آنتی بادی های ضد تیروگلوبولین (ضد Tg) هستند. این آنتی بادی ها به غده تیروئید حمله می کنند.

بیماری هاشیموتو هم زنان و هم مردان را درگیر می کند، اما این بیماری در زنان 5-10 برابر بیشتر تشخیص داده می شوند. خطربیماری با بالارفتن سن افزایش می یابد و بیشتر زنان در سنین 30 تا 50 سالگی تشخیص داده می شوند.

معمولا این بیماری با هورمونهای مصنوعی یا طبیعی تیروئید درمان می شود. موارد مصنوعی شامل لووتیروکسین (Synthroid) و لیوتیرونین (Cytomel) است، در حالی که موارد طبیعی شامل Armor thyroidو Naturethroid است.

علائم بیماری تیروئیدیت هاشیموتو

از آنجایی که ممکن است بیماری هاشیموتو همه ی سیستم ارگانیسم بدن را درگیر می کند، با علائم مختلفی همراه است. این علادم عبارتند از:

• افزایش وزن
• خستگی مفرط
• تمرکز ضعیف
• نازک شدن موها
• خشکی پوست
• ضربان قلب آهسته یا نامنظم
• کاهش قدرت عضلانی
• تنگی نفس
• کاهش یافتن توان برای ورزش
• عدم تحمل سرما
• فشار خون بالا
• شکننده شدن ناخن ها
• یبوست
• گردن درد یا حساسیت تیروئید
• افسردگی و اضطراب
• بی نظمی سیکل قاعدگی
• بیخوابی
• تغییر یافتن صدا

در صورتیکه بیماری تیروئیدیت هاشیموتو درمان نشود و یا درمان نامناسب انجام شود ممکن است منجر به ایجاد عوارض جانبی جدی مانند افزایش خطر بیماری قلبی، اختلالات شناختی و حتی مرگ شود

خلاصه

بیماری تیروئیدیت هاشیموتو یک بیماری خود ایمنی شایع است که تیروئید را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری دارای علائم متعددی می باشد که حتی دممکن است در صورت مصرف دارو نیز ادامه داشته باشد.

تحقیقات نشان می دهد که تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی می تواند به طور قابل توجهی علائم بیمار را بهبود بخشد. با همه ی این تفاسیر، علائم در هر فرد مبتلا به بیماری هاشیموتو متفاوت است، بنابراین یافتن یک الگوی غذایی متناسب با نیازهای بیمار امر مهمی است و باید تحت نظارت متخصص تغذیه باشد.

متخصص تغذیه می تواند رژیم غذایی مناسب افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی را در اختیارشان قرار دهد و به آن ها در کنترل بیماری کمک کند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: کورش صمدپور، متخصص تغذیه و دارای مدرک PhD از دانشگاه کوئینزلند

قولنج چیست؟ و عوارض شکستن قولنج کمر چیست؟

قولنج کمر یک واکنش طبیعی و به علت حرکت کردن بافت های نرم روی یکدیگر یا در امتداد استخوان ایجاد می شود. هنگامی که این بافت ها حرکت می‌کنند باعث شنیده شدن صدای تق تق یا قولنج خواهند شد. قولنج کمر، جای نگرانی ندارد؛ اما در صورتی که علاوه بر قولنج کمر، دچار درد نیز شده اید باید به پزشک مراجعه نمایید. بهتر است علل احتمالی قولنج کمر از قبیل آرتروز ستون فقرات مورد بررسی قرار بگیرد؛ زیرا یک اختلال جدی محسوب می شود. چرخاندن و کشیدن ستون فقرات معمولاً باعث شکستن قولنج و تولید صدای خفیفی از مفاصل کوچکی که در ستون فقرات قرار دارند، می شود. در صورتی که دارای بیماری، آسیب یا مشکلی در ستون فقرات خود هستید لازم است درمان آن توسط پزشک انجام شود.

علت قولنج کمر

علت به وجود آمدن این حالت به موارد بسیاری بستگی دارد. بررسی نشانه ها و نحوه ی به وجود آمدن حالت قولنج کمر در پی بردن به دلیل آن کمک می کند. در برخی افراد شنیدن صدا از کمر تنها یک بار اتفاق افتاده است در این موارد علت صدا دادن و قولنج کمر وارد شدن آسیب هایی مانند پارگی یا کشیدگی رباط ها و تاندون ها، شکستگی مهره ها و یا دررفتگی مفاصل ستون فقرات است. در مواردی که صدا دادن و قولنج کمر در شخص به دفعات زیاد اتفاق می افتد. ممکن است علت آن ناشی از آسیب نباشد و بر اثر برخی حالات خاص در سیستم عضلانی به وجود آید مانند حرکت تاندون ها بر روی یک بر آمدگی استخوانی. اما در مواردی نیز قولنج کردن مکرر کمر می تواند بر اثر دلایل جدی تری باشد مانند آسیب های غضروفی یا فرسایش مفاصل ستون فقرات (آرتروز).

علائم قولنج کمر

نشانه های بیماری قولنج توسط هر فرد به طور متفاوتی توصیف می شود؛ ولی تمامی این توصیف های متفاوت به یک معنای یکسان اشاره دارند، توصیف هایی مانند: صدا دادن کمر، جا افتادن کمر، تق تق کمر و…

درمان قولنج کمر

انجام دادن چند اقدام ساده خانگی به شما کمک خواهد کرد؛ اما فقط به شرطی به انجام دادن آنها بپردازید که هیچگونه دردی ندارید یا کمر شما دچار آسیب دیدگی نشده است. این تکنیک ها به شرح زیر می باشند:

حرکات کششی

از سفتی کمر باعث می شود تاندون و عضلات کمر بیشتر صدا بدهند. می‌توانید به انجام دادن چند حرکت کششی ساده در منزل بپردازید تا عضلات شما شل شوند. از کشش بیش از حد کمر خود اجتناب کنید تا دچار درد نشوید و از بروز مشکلات دیگر جلوگیری نمایید.

افزایش مصرف مایعات

نوشیدن مایعات به مقدار کافی به بهبود لغزندگی مفاصل کمک می کند. گاهی اوقات قولنج بیش از حد کمر می تواند نشانه کمبود مایعات بدن باشد. اگر بیش از حد دچار قولنج کمر می‌شوید به مدت چند روز مایعات بیشتری مصرف کنید و سپس وضعیت خود را بررسی نمایید.

مصرف مواد غذایی برای افزایش سلامت مفاصل

سعی کنید در رژیم غذایی خود از خوراکی‌هایی استفاده نمایید که سطح سلامت مفاصل شما را افزایش می دهند. برخی از مواد خوراکی که به عنوان ضد التهاب طبیعی عمل می کنند عبارتند از:

1. آلبالو
2. آب
3. سبزیجات انار
4. ماهی تازه آب سرد (سالمون)
5. گوجه فرنگی
6. توت تازه

دوش آب گرم

برای شل شدن عضلات کمرتان دوش آب گرم بگیرید. دوش آب گرم معمولاً از قولنج کردن کمر جلوگیری می کند. دوش آب گرم یک روش ساده و مؤثر برای تسکین عضلات کمر محسوب می شود. همچنین می توانید از وان آب گرم استفاده کنید و مقداری نمک اپسوم یا روغن‌های ضروری را به آن اضافه کنید تا آرامش بیشتری داشته باشید.

درمان آرتروز ستون فقرات

• مؤثرترین روش برای کنترل علائم آرتروز ستون فقرات، تشخیص به موقع و درمان مناسب می باشد. روش های درمانی غیر جراحی اغلب برای کنترل علائم فیزیکی و بهبود فعالیت حرکتی در طول روز مناسب هستند. برنامه درمان آرتروز ستون فقرات متشکل از دارو درمانی و فیزیوتراپی است.
• فیزیوتراپی بر انجام دادن یک مجموعه از تمرینات ورزشی خاص و هدف قرار دادن نقاط خاصی از بدن همراه است که به بهبود توانایی فرد برای انجام دادن فعالیت های روزمره از قبیل راه رفتن، دوش گرفتن و لباس پوشیدن تمرکز می‌کند. اگرچه استراحت کردن یک بخش مهم از فرآیند بهبود است حفظ فعالیت جسمانی باعث تقویت عضلات اطراف مفصل آسیب دیده خواهد شد. هرچه عضلات قوی تر باشند پایداری مفصل افزایش خواهد یافت و به این ترتیب فشار کمتری به مفصل وارد می شود.
• تزریق استروئید فقط در مواردی انجام می شود که بیمار دچار درد متوسط تا شدید شده و به علت درد توانایی انجام دادن تمرینات ورزشی را ندارد. در صورتی که از تزریق استروئید در کنار فیزیوتراپی بهره گرفته شود معمولاً یک دوره بسیار مهم تحت عنوان پنجره فرصت در اختیار بیمار قرار می گیرد تا بیمار بتواند ضمن کنترل درد به انجام دادن فعالیت جسمانی بپردازد تا عضلات او قوی شوند. به این ترتیب بیمار می‌تواند به انجام دادن فعالیت جسمانی بپردازد و عضلات اطراف مفاصل آسیب دیده تقویت گردند و فشار کمتری به مفاصل وارد گردد که به این ترتیب بیمار دچار درد و التهاب بسیار کمتری خواهد شد.
• آرتروز ستون فقرات پایین کمر با تحلیل رفتگی غضروف ارتباط دارد. هنگامی که غضروف کمر دچار تحلیل رفتگی شود بیمار با مشکلات جدی مواجه خواهد شد. برخی روش های درمانی از قبیل تزریق سلولهای بنیادین و تزریق پلاسمای غنی از پلاکت از جمله روش های عالی برای بهبود آسیب دیدگی بافت آسیب دیده محسوب می شود.
• در مواردی که بیمار دچار مشکلات جدی کمر شده باشد پزشک انجام عمل جراحی را توصیه خواهد کرد.

عوارض شکستن قولنج کمر چیست؟

برای شکستن صحیح قولنج کمر از فردی که در این زمینه مهارت دارد کمک بگیرید. در صورتی که خودتان اقدام به شکستن قولنج کمر نمایید ممکن است استخوان های کمر از یکدیگر فاصله بگیرند و ساییدگی آنها روی یکدیگر شما را دچار مشکل نماید. انجام دادن این کار باعث ناپایداری کمر می شود؛ زیرا شما به کشش بیش از حد کمر خود می پردازید. شکستن مداوم قولنج کمر باعث بروز مشکلات زیر خواهد شد:

1. درد مزمن کمر
2. درد عصب سیاتیک

متخصص در زمینه حرکت دادن ماهرانه و دقیق استخوان‌های ستون فقرات آموزش دیده است و می‌تواند این حرکات را به شیوه‌ای ایمن انجام دهد. متخصص، مهره‌ها را فراتر از حد دامنه حرکتی غیرفعال در محدوده پارافیزیولوژیک (دامنه حرکتی حد فاصل دامنه فعال و دامنه غیر فعال آسیب زننده) حرکت می‌دهد؛ اما مانع لغزیدن استخوان به درون محدوده‌ی آسیب زننده می‌شود به این ترتیب می توانید تجربه شکستن قولنج کمر را بدون هیچگونه صدمه ای داشته باشید.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: علی نقره کار، فوق تخصص درد

در این مقاله با واکسن گارداسیل 9 برای مقابله با ویروس HP آشنا می شوید.

گارداسیل 9 چیست؟

گارداسیل 9 واکسنی است که در مردان و زنان از سن نه سالگی برای محافظت در برابر ضایعات پیش سرطانی و سرطانی در دهانه رحم، ولو یا واژن و مقعد و زگیل ناحیه تناسلی، ناشی از نه نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV انواع 6، 11، 16، 18، 31، 33، 45، 52 و 58) استفاده می شود. HPVیک ویروس رایج است که مردان و زنان را درگیر می کند. در واقع آنقدر رایج است که تخمین زده می شود 79 میلیون نفر در ایالات متحده به HPV آلوده باشند.در اکثر افراد، HPV خود به خود پاک می شود. اما برای سایر افرادی که ویروس را پاک نمی کنند، می تواند بعداً در زندگی سرطان ایجاد کند. بنابراین برای تشخیص زودهنگام آن میبایست به بهترین دکتر برای زگیل تناسلی زنان مراجعه کنید. هیچ راهی وجود ندارد که بفهمید از بین افراد مبتلا به HPVچه افرادی مبتلا به سرطان یا سایر مشکلات سلامتی می شوند. واکسن گارداسیل 9 حاوی پروتئین های خالص شده از نه نوع ویروس پاپیلومای انسانی ذکر شده در بالا می باشد. تا انتهای این مقاله همراه ما باشید تا اطلاعات مفیدی درباره گارداسیل 9 به دست بیاورید و بتوانید از فرزندتان در برابر عوارض ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی، محافظت کنید.

واکسن گارداسیل 9 چیست چگونه عمل می کند؟

ویروس های پاپیلومای انسانی ویروسی هستند که باعث ایجاد زگیل و رشد غیر طبیعی بافت می شوند. بیش از 100 نوع ویروس در این خانواده وجود دارد که برخی از آنها در مردان و زنان با سرطان های دستگاه تناسلی مرتبط است. تقریباً 100٪ سرطانهای دهانه رحم به علت عفونت HPV ایجاد می شود. در اروپا تقریباً 90٪ سرطان های مقعدی، 15٪ سرطان های رحم، 70٪ سرطان های واژن و 30 تا 40٪سرطان های آلت تناسلی برآورد می شود که ناشی از عفونت HPV باشد. HPV نوع 16 و 18 باعث اکثریت سرطانهای دهانه رحم و مقعد می شود، در حالی که HPV نوع 6 و 11 بیشتر زگیل های تناسلی را ایجاد می کند. 5 نوع HPV دیگر (31، 33، 45، 52 و 58) نیز خطر زیادی برای ابتلا به سرطان دارند (حدود 20٪ از سرطان های دهانه رحم ایجاد می کنند).

همه ویروس های پاپیلوما دارای پوسته ای به نام"کپسید" هستند که از پروتئین هایی به نام "پروتئینL1" تشکیل شده است. گارداسیل 9 حاوی پروتئین های L1 خالص شده برای نه نوع HPV ذکر شده است که با روشی شناخته شده به نام "فناوری DNAنوترکیب" تولید شده است. پروتئین ها در ذرات شبیه ویروس (ساختارهایی شبیه HPV مونتاژ می شوند تا بدن بتواند آنها را به راحتی تشخیص دهد). این ذرات شبه ویروس قادر به ایجاد عفونت یا بیماری نیستند.

وقتی به بیمار واکسن داده می شود، سیستم ایمنی بدن آنتی بادی هایی را علیه پروتئین های L1 تولید می کند. بعد از واکسیناسیون، سیستم ایمنی بدن در صورت مواجهه با ویروس های واقعی قادر به تولید آنتی بادی سریع تر است. این امر به محافظت در برابر بیماری های ناشی از این ویروس ها کمک می کند.

واکسن HPV از تجمع و یا ایجاد ویروس‎هایی که عامل انواع سرطان‎های دهانه رحم، مقعد، ورودی واژن یا فرج است جلوگیری می‎کند. این واکسن همچنین قادر است از انواع زگیل‎های تناسلی نیز جلوگیری کند. این واکسن محلولی از ذرات شبیه به ویروس‎های مرده می‎باشد به همین دلیل در گیرنده بیماری ایجاد. در میان بیماری‎های عفونی یکی از مهمترین بیماری‎ها که در سالهای اخیر بسیار شایع شده است درگیری به بیماری ویروسی به نام پاپیلومای انسانی است. این بیماری یک عفونت ویروسی است که از طریق برقرار کردن ارتباط پوستی از فردی به فرد دیگر منتقل می‎شود.

اهمیت واکسن HPV

HPV و یا ویروس زگیل تناسلی ویروس متداولی است که می‎تواند از شخصی به شخصی از طریق تماس پوستی منتقل شود.

غالبا افرادی که از لحاظ جنسی بسیار فعال باشند در مقطعی از زندگیشان به HPV دچار می‎شوند با اینکه حتی ممکن است اطلاعاتی درباره آن نداشته باشند.

بیشتر اوقات انواع HPV هیچ علائمی ندارند و به مرور زمان از بین می‎روند. اما برخی از آن‎ها می‎توان موجب سرطان رحم در زنان و یا دیگر سرطان‎ها بشود. در بهترین حالت برخی از این ویروس‎ها سبب زگیل‎های تناسلی خواهد شد. این زگیل‎ها بیماری جسمی وخیمی را به همراه ندارند اما به راحتی موجب استرس‎های عاطفی می‎شوند که گاهی ممکن است درمان آن‎ها به شدت رنج آور باشد.

در آمریکا هر ساله حدود 12 هزار زن با سرطان دهانه‎ی رحم شناسایی می‎شوند و 4 هزار زن بر اثر این بیماری جان خود را از دست می‎دهند. در هر نقطه‎ای از زمان و مکان حدو یک درصد از جامعه‎ی فعال جنسی به این بیماری دچار است.

اهمیت در یافت این واکسن و مزایای آن بی شمارند. اما به طور کلی می‎توان گفت این بیماری یک بیماری شایع است که می‎تواند تا اخر عمر فرد را به خود درگیر کند و در انتها موجب مرگ او شود. به طور کلی می‎توان مزایای این واکسن را به موارد زیر خلاصه کرد:

• از بین بردن احتمال درگیر شدن به عفونت‎های ویروسی HPV
• از بین بردن احتمال ابتلا به عفونت‎های مجدد در عفونت‎های طبیعی با ویروس‎های مشابه
• واکسیناسیون ایمن در مقابل افررادی که با ضعف سیستم ایمنی بدن مواجه هستند.
• امکان مصرف واکسن توسط بیمارانی که از اچ پی وی دچار ضایعه قبلی بوده‎اند.
• جلوگیری از ابتلا نوجوانان و دیگر افراد به بیماری زگیل تناسلی
• از بین بردن احتمال انتقال در بیمارانی که به صورت پر خطر ناقل این ویروس هستند.

باید در نظر داشته باشید که این واکسن هیچ گونه خاصیت درمانی ندارد و تنها برای پیشگیری یا از بین بردن احتمال انتقال از آن استفاده می‎شود.

واکسن اچ پی وی چیست

اچ پی وی یک ویروس است که از طریق تماس پوستی و راههای مقاربتی به افرادی که از نظر جنسی فعالند منتقل می‎شود. حتی در صورتی که تنها یکبار ارتباط برقرار کرده باشند. هر فردی در دوره‎ای از زندگی خود ممکن است به این بیماری دچار شود. از هر 10 نفر 9 نفر ممکن است در دورههای مختلف زیست خود به این بیماری دچار شوند.

این ویروس در برخی موارد به عنوان ویروس کم خطر در نظر گرفته می‎شود اما در برخی دیگر به سک ویروس پر خطر تبدیل می‎شود. در نوع کم خطر آن فرد به انواع زگیل تناسلی دچار می‎شود و در نوع پرخطر این ویروس به سرطان های بدخیم دچار می‎شود.

انواع پر خطر این ویروس می‎تواند فرد را درگیر بیماری‎هایی مانند سرطان مقعد، سرطان واژن، سرطان ولو، سرطان آلت تناسلی مردانه و سرطان دهانه رحم و سرطان‎های دهانه حلق

آشنایی با انواع واکسن HPV

برای پیشگیری از ابتلا به بیماری پاپیلومای انسانی نیاز است حتما از واکسن‎های مخصوص ان استفاده کنید. واکسن‎هایی که از آنها برای پیشگیری ابتلا به بیماری HPV استفاده می‎شود به سه نوع تقسیم می شوند و با تجویز پزشک متخصص شما قادر خواهید بود که مناسب ترین آنها را تزریق کنید.

دو نوع واکسن برا پیش‎گیری از درگیری با این بیماری وجود دارد.:

• گارداسیل9 Gardasil (مرگ): گارداسیل 9 واکسنی 9 ظرفیتی است.
• گارداسیل: این نوع از گارداسیل 4 ظرفیت دارد.
• سرواریکس Cervarix (گلاسو اسمیت کلین): این واکسن دو ظرفیت دارد.

هر سه واکسن می‎توانند از انواع اچ پی وی 16 الی 18 جلوگیری کنند. در واقع این نوع ویروس‎های اچ پی وی در اکثر بیماری‎های سرطانی ناشی از ویروس‎ها نقش دارند. در میان این سه واکسن گارداسیل 9 تنها واکسنی است که در حال حاضر در ایالات متحده آمریکا برای تزریق توزیع می‎شود. البته دو نوع دیگر نیز تاییدیه سازمان بهداشت را دارند اما به این دلیل که این واکسن در برابر ویروس‎های زیادی مقاومت می‎کند به نظر می‎رسد مناسب تر باشد.

این واکسن‎ها با ایمن سازی بدن در مقابل برخی از انواع ویروس‎های پاپیلومای انسانی می‎توانند از ابتلا به این بیماری پیش‎گیری کنند. اما لازم به ذکر است در حدود 30 درصد از این ویروس‎ها از این واکسن‎ها جان سالم به در می‎برند. لذا انجام مرتب پاپ اسمیر در زنان که این واکسن‎ها را دریافت می‎کنند ضروری است.

در سالهای اخیر واکسن دیگری برای جلوگیری از ابتلا به HPV ظاهر شده است که نام آن پاپیلوگارد می‎باشد. این واکسن در واقع ساخت ایران است و در مقایسه با واکسن‎های دیگر اچ پی وی بسیار ارزان قیمت‎تر می‎باشد. اثر بخشی این واکسن تایید شده است و همچنین این واکسن در مقابل گونه‎های 16 وو 18 HPV از انسان محافظت می‎کند. این دو گونه در واقع همان گونه‎هایی هستند که موجب ابتلا به سرطان رحم می‎گردند.

به دلیل استقبال پایین هنوز عوارض این واکسن به طور مشخص تعیین نشده است اما پزشکان بر سر این نظر توافق دارند که این واکسن نیز به طور عمومی دارای عوارض عمومی واکسن اچ پی وی می‎باشد.

واکسن گارداسیل Gardasil

مرکز کنترل بیماری‎ها CDC جهت مصونیت در برابر انواع سرطان‎های ایجاد شده توسط پاپیلومای انسانی توصیه می‎کند افراد 11 تا 12 ساله دو دوز واکسن HPV دریافت کنند. دوز دوم 6 الی 12 ماه بعد باید دریافت شود.

مصرف چهار دوزی گارداسیل در زنان به وسیله FDA از سال 2006 به منظور جلوگیری از سرطان دهانه‎ی رحم، زگیل تناسلی و نئوپلایم‎های شخصی از مهبل و واژن با منشا ویروس‎های 6، 11، 16، 18 ویروس پاپیلومای انسانی تایید شده است.

گارداسیل موجب ایجاد محافظت در ویروس‎های 16 و 18 به بیش از 70 درصد و نوع دیگر 6 و 11 به میزان 90 درصد می‎شود. این واکسن برای استفاده مردان نیز تایید شده است.

واکسن سرواریکس Cervarix

این واکسن در سال 2009 توسط سازمان بهداشت جهانی FDA، برای جلوگیری از ابتلا به سرطان دهانه‎ی رحم در برابر ویروس‎های 16 و 18 تایید شد. این واکسن طبق گفته FDA برای تزریق به بیماران مذکر تجویز نمی‎شود.

دوز گارداسیل

دوز تجویزی به عوامل مختلفی بستگی دارد که مهم‎ترین آن‎ها سن است. اما دوز پیش‎گیری از ابتلا یه زگیل تناسلی برای بزرگسالان معمولا 18 تا 45 سال معادل 5/0 میلی‎لیتر تزریق عضلانی است و دو ماه پس از اولین دوز، دور دوم و شش ماه پس از اولین دوز، دوز سوم را دریافت کنید.

اثربخشی واکسن گارداسیل 9

اثربخشی این واکسن در برابر انواع HPV 31، 33، 45، 52 و 58 ثابت شده است. این واکسن اثربخشی بهتری در موارد HPV در ازای گارداسیل داشته است.

به هر حال نیاز است زمان غربالگری روتین دهانه‎ی رحم را داشته باشند. به خاطر داشته باشید که گارداسیل یک پیش‎گیری است نه درمان.

عوارض جانبی واکسن اچ پی وی

شایع‎ترین عوارض عبارتند از:

• تب
• حالت تهوع
• استفراغ
• غش
• سرگیجه
• درد خفیف
• ورم
• خارش
• قرمزی محل تزریق

به علت احتمال غش در عوارض جانبی لازم است بیمار حداقل 15 دقیقه پس از تزریق تحت نظر باشد.

سایر عوارض:

• واکنش آلرژیک شدید
• تورم غدد
• سندروم گیلن باره
• سر درد
• درد مفصلی
• درد عضلانی
• خستگی
• ضعف

تداخلات دارویی واکسن HPV

• مصرف داروهای سرکوب‎گر ایمنی می‎تواند اثر گارداسیل را کاهش دهد.
• ضدبارداری‎های هورمونی با گارداسیل تداخلی ایجاد نخواهد کرد.
• گارداسیل را می‎توان همراه با واکسن هپاتیت ب، مناکترا و آداسل تزریق کرد.

موارد استفاده زنان از واکسن HPV

• برای زنان 9 سال به بالا توصیه می‎شود.
• به طور ایده‎آل زنان باید قبل از برقرار کردن رابطه و فعالیت جنسی خود دوره‎های واکسن را کامل کنند تا از بیماری‎های مقاربتی مصون بمانند.
• واکسن گارداسیل برای زنان باردار توصیه نمی‎شود. در صورتی تزریق پیش از بارداری، باید تا بعد از بارداری صبر کنند و سپس نسبت به تکمیل دوره‎های واکسن خود اقدام نمایند.
• زنان باید پس از انجام واکسیناسیون دوره‎های پاپ اسمیر خود را حتما ادامه دهند.
• از همه‎ی بیماری‎های رحم پیش‎گیری نخواهد کرد.
• تنها برای زنان زیر 26 سال تجویز می‎شود.
• واکسیناسیون اچ پی وی برای همه دختران و پسران پس از پا گذاشتن به سنین 11 الی 12 سالگی توصیه می‎شود.
• همه افراد به واکسیناسیون به دلیل وجود خطرات شایع ابتلا به سرطان نیاز دارند.

موارد منع استفاده از واکسن اچ پی وی

در بین استفاده به قطع واکسن اچ پی وی مواردی وجود دارد که در آنها به هیچ وجه فرد نباید از واکسن استفاده کند.

• افرادی که واکنش‎های الرژیک به دوزهای قبلی واکسن داشته‎اند.
• افرادی که به مخمر حساسیت دارند نباید از 2 نوع گارداسیل استفاده کنند.
• زنان باردار
• کودکانی که به بیماری‎های خفیف دچارند.
• افرادی که به بیماری‎های متوسط یا شدید دچارند باید منتظر بمانند تا به طور کامل بهتر شوند.

واکسن HPV چقدر دوام دارد؟

تحقیقات نشان می‎دهد ایمنی ناشی از واکسن می‎تواند طولانی مدت باشد و تا کنون با انجام نظارت‎های 10 ساله هیچ مدرکی دال بر تضعیف ایمنی در طول زمان وجود ندارد

تزریق واکسن گارداسیل 9 چه فوایدی دارد؟

همانطور که گفته شد، گارداسیل 9 می تواند در برابر هر 9 نوع عفونت HPV محافظت کند.

مطالعات نشان داده اند که واکسن گارداسیل 9 در مقایسه با واکسن گارداسیل قبلی چندین برابر اثر محافظتی بیشتری در برابر ضایعات سرطانی و پیش سرطانی ایجاد می کند. هم چنین مطالعات انجام شده حاکی از آن اند که واکسن گارداسیل 9 درصورت استفاده در دختران و پسران 9 تا 15 ساله، بیشترین تاثیر را خواهند داشت و باعث تولید مقادیر فراوانی آنتی بادی ضد ویروس پاپیلوما در بدن فرد خواهد شد.

گارداسیل 9 تنها واکسنی است که به شما در محافظت از پسر یا دخترتان در برابر برخی سرطان ها و بیماری های ناشی از 9 نوع HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) که ممکن است در اواخر زندگی ایجاد شود، کمک می کند.

چگونه واکسن گارداسیل 9 استفاده می شود؟

گارداسیل 9 یک سوسپانسیون برای تزریق است که در ویال ها یا سرنگ های پرشده موجود است. گارداسیل 9 به طور معمول طبق یک برنامه دو دوزه یا سه دوزه برای پسران و دختران از 9 تا 14 سال و یک برنامه سه دوز برای مردان و زنان 15 سال به بالا تجویز می شود. در برنامه دو دوزه، دوز دوم باید بین پنج تا سیزده ماه پس از اولین دوز تجویز شود. در برنامه سه دوزه، دوز دوم باید دو ماه پس از اولین دوز و دوز سوم چهار ماه بعد از دومین دوز تجویز شود. باید بین دوزهای اول و دوم حداقل یک ماه و بین دوزهای دوم و سوم حداقل سه ماه فاصله باشد و همه دوزها باید در طی یک سال داده شود. قابل ذکر است که اثر بخشی رژیم سه دوزه و دو دوزه شبیه به هم می باشد.

افرادی که اولین دوز گارداسیل 9 را دریافت کرده اند، باید تمامی دوز های رژیم مربوطه را تکمیل کنند. این واکسن به عضله، ترجیحاً در ناحیه ی شانه یا ران تزریق می شود.

گارداسیل 9 را فقط با نسخه پزشک می توان تهیه کرد.

واکسن گارداسیل 9 در برابر چه سرطان ها و بیماری هایی می تواند ایجاد محافظت کند؟

گارداسیل 9 می تواند از دخترتان در برابر برخی سرطان ها و بیماری های ناشی از 9 نوع HPVمحافظت کند:

سرطان دهانه رحم

سرطان های ولور و واژن

سرطان مقعد

برخی سرطان های سر و گردن، مانند سرطان های گلو و پشت دهان

زگیل ناحیه تناسلی

گارداسیل 9 می تواند از پسرتان در برابر برخی سرطان ها و بیماری های ناشی از 9 نوع HPVمحافظت کند:

سرطان مقعد

برخی سرطان های سر و گردن، مانند سرطان های گلو و پشت دهان

زگیل ناحیه تناسلی

9 نوع HPV مسئول ایجاد بیشتر این سرطان ها و بیماری های مربوط به HPV هستند. در کسانی که ویروس را پاک نمی کنند، برخی از سرطان های ناشی از HPV ممکن است در اواخر زندگی ایجاد شوند. به محافظت از پسر یا دخترتان کمک کنید.

چه کسی نباید گارداسیل 9 را دریافت کند؟

کودک شما در صورت داشتن واکنش آلرژیک و حساسیت به موارد زیر، نباید واکسن گارداسیل 9 را دریافت کند:

دوز قبلی واکسن گارداسیل 9 یا نمونه قبلی این واکسن [واکسن چهار ظرفیتی علیه 4 نوع ویروس ویروس پاپیلومای انسانی (انواع 6، 11، 16 و 18) ]

مخمر (واکنش آلرژیک شدید)

سولفات هیدروکسی فسفات آلومینیوم آمورف

پلی سوربات 80

پزشک به شما کمک می کند تا تصمیم بگیرید که آیا کودک باید واکسن HPV را تزریق کند یا خیر.

پزشک کودک من قبل از تجویز گارداسیل 9 چه چیزی باید بداند؟

اگر کودک شما به یکی از موارد زیر مبتلاست، حتماً به پزشک بگویید:

دارای مشکلات ایمنی مانند عفونت HIV (ویروس عامل ایدز)، سرطان یا اگر کودک شما داروهایی استفاده می کند که بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد

تب بیش از 100 درجه فارنهایت (37.8 درجه سانتیگراد) دارد

نسبت به دوز قبلی گارداسیل 9 یا نمونه قبلی واکسن، واکنش آلرژیک داشته است

هر دارویی را مصرف می کند، حتی آنهایی را که می توانید بدون نسخه بخرید

شایعترین عوارض جانبی گارداسیل 9 کدامند؟

واکسن HPV در مردان و زنان مورد مطالعه قرار گرفته است. شایعترین عوارض جانبی عبارتند از:

درد، تورم، قرمزی، خارش، کبودی، خونریزی و ایجاد یک توده در محل تزریق

سردرد

تب

حالت تهوع

سرگیجه

خستگی

اسهال

درد شکم

گلو درد

غش کردن می تواند پس از تزریق واکسن HPV اتفاق بیفتد. گاهی اوقات افرادی که غش می کنند ممکن است زمین بخورند و به خود آسیب بزنند. به همین دلیل، ممکن است پزشک پس ازتزریق گارداسیل 9 به مدت 15 دقیقه از کودک بخواهد دراز بکشد.

برای اطلاع کامل تر از عوارض جانبی، از پزشک کودک خود سوال کنید.

ذکر چند نکته مهم درباره ی گارداسیل 9

قابل ذکر است که واکسیناسیون نیاز به غربالگری های توصیه شده برای این سرطان ها را برطرف نمی کند، و برای زنان مهم است که غربالگری های معمول سرطان دهانه رحم را انجام دهند. هم چنین گارداسیل 9 سرطان یا زگیل تناسلی را درمان نمی کند و بیشتر نقش پیشگیری کننده دارد.

گارداسیل 9 معمولاً در عضله بازو تزریق می شود و رژیم واکسیناسیون آن ممکن است به صورت 2 یا 3 دوزه داده شود.

برای افراد 9 تا 14 سال، گارداسیل 9 را می توان با استفاده از یک برنامه 2 یا 3 دوزه تجویز کرد. برای برنامه 2 دوزه، تزریق دوم باید 6-12 ماه پس از اولین دوز انجام شود. اگر دوز دوم کمتر از 5 ماه پس از دوز اول داده شود، باید دوز سوم حداقل 4 ماه بعد از دوز دوم تزریق شود. برای برنامه 3 دوزه، دوز دوم باید 2 ماه پس از دوز اول و دوز سوم 6 ماه بعد از دوز اول داده شود.

برای افراد 15 تا 45 سال، گارداسیل 9 با استفاده از یک برنامه 3 دوزه تجویز می شود. دوز دوم باید 2 ماه پس از دوز اول و دوز سوم 6 ماه بعد از دوز اول داده شود.

رژیم واکسیناسیون مناسب توسط متخصص مراقبت های بهداشتی شما تعیین می شود.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: ندا سالاری، جراح زنان و متخصص زنان و زایمان

کلینیک زنان لیدی

علائم، علل و درمان لارنژیت

التهاب حنجره و آنچه باید در مورد آن بدانید

لارنژیت در واقع التهاب حنجره است. حنجره اندامی از بدن است که مسئول اجازه دادن به ورود هوای دمی و خروج هوای بازدمی است. همچنین مهم‌ترین قسمت برای تولید صدا است. به این دلیل که پرده‌های صوتی در این مکان واقع شده‌اند.

به نقل از روابط عمومی معاونت غذا و دارو اراک، لارنژیت بیماری بسیار رایجی است که معمولا توسط نوعی ویروس ایجاد می‌شود. به همین دلیل دانستن علائم و عوامل مولد این بیماری بسیار ضروری است که در این مطلب تمام این اطلاعات آمده است.
بر اساس گفته‌های متخصصان اگر بیمار بعد از مدت کوتاهی مثلاً چند ساعت یا چند روز بهبود یابد، این بیماری حاد تلقی می‌شود؛ اما اگر علائم برای مدتی بیش از 3 هفته ادامه داشته باشند حالت مزمن آن ایجاد شده است.
دانستن ویژگی‌های اپیدمی این بیماری خیلی مهم است. ویژگی‌هایی مثل اینکه چه کسانی بیشتر در معرض لارنژیت هستند؟ برای پیشگیری چه کنند؟ و...

مطالعات اپیدمیولوژی اطلاعات شگفت‌انگیزی را مشخص کرده‌اند:
- لارنژیت حاد 15-20٪ از بیماری‌های تنفسی را تشکیل می‌دهد.
- بروز این بیماری در نوزادان 3 تا 6 درصد است. بنابراین، تقریباً از هر 100 کودک زیر شش سال، شش کودک در هر دوره زمانی مشخص از این بیماری رنج می‌برد.
- نوع حاد این بیماری ریشه در سابقه‌ی خانوادگی دارد. بر اساس تحقیقات انجام شده کودکانی که خویشاوند مبتلا به این بیماری دارند سه برابر سایر کودکان در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
همانطور که می‌بینید این بیماری، بیماری است که در کودکان رایج‌تر است. این مسئله به این دلیل است که کودکان تا شش سالگی دارای اپی گلوت بالاتر و بافت‌های زیر مخاطی شل و کم فیبر هستند؛ عواملی که آن‌ها را مستعد ابتلا به عفونت می‌کند.

علائم و عوامل مولد لارنژیت

تحقیقات نشان داده‌اند که دلایل مختلفی باعث ایجاد این بیماری در جامعه می‌شوند. مثل:
- عوامل عفونی: به دلیل ویروس (سرماخوردگی، آنفولانزا یا هرپس)، باکتری (مایکوپلاسما و دیفتری) یا قارچ (کاندیدیازیس یا آسپرژیلوز)
- عوامل غیرعفونی: مثل آلرژی‌ها، جراحات، دارو یا بیماری‌های خودایمنی

لارنژیت ویروسی

بر اساس مطالعات متعددی ویروس پاراآنفلوانزای 1، 2 یا 3 باعث 65 درصد موارد این بیماری است.
همچنین ویروس‌های آنفلوانزای A و B که باعث آنفلوانزا می‌شوند و انواع مختلفی از آدنوویروس‌ها از عوامل شایع این بیماری هستند.
این عوامل بیماری‌زا با عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی همراه هستند و منجر به علائم بالینی شبیه به آنفلوانزا می‌شوند. مثل:
- آبریزش بینی
- خشکی گلو و گلودرد
- دیسفاژی (مشکل در بلع)
- سخت نفس کشیدن و سرفه‌های مداوم
- تورم لوزه‌ها
- گوش درد
این علائم از التهاب مخاط حلق که متورم و قرمز هستند ناشی می‌شود.
درمان‌های پیشنهادی
بیمار باید به صدایش استراحت بدهد و از ضد تب و ضد درد استفاده کند.
در موارد حاد بیماری خودش خود به خودی خوب می‌شود. در واقعاً چند روز بعد از شروع ناپدید می‌شود. سیستم ایمنی بدن با عامل ایجادکننده مبارزه می‌کند و اثرات ماندگاری بر جای نمی‌گذارد.

لارنژیت باکتریایی

این مورد از موارد ویروسی شیوع کمتری دارد. این مورد هم خودبه‌خود بهبود می‌یابد و درمان سریعی دارد.
یکی از باکتری‌های رایج مولد این بیماری مایکوپلاسما است که بیش از 100 نوع دارد. علائم آن بسیار شبیه علائمی است که در بالا ذکر کردیم: تب، سرفه خشک، بلع دردناک و دیسفونی (گرفتگی و خشونت صدا).
درمان
در این موارد درمان براساس آنتی بیوتیک ها صورت می‌گیرد؛ اریترومایسین، کلاریترومایسین و آزیترومایسین داروهای بسیار موثری هستند.

لارنژیت غیرعفونی

بعضی از موارد مولد این بیماری از انواع بیماری‌زا نیستند به این معنی که بیماری در این حالات توسط میکروارگانیسم‌ها ایجاد نشده است.

آلرژی: التهاب حاد تارهای صوتی و سایر مخاط حلقی بعد از استنشاق مواد آلرژی‌زا یکی از عوامل ایجاد این بیماری است. این مورد باعث به وجود آمدن علائم متعددی می‌شوند از پاکسازی گلو (سرفه‌های کوتاه و مکرر برای صاف کردن صدا) گرفته تا انسداد شدید راه هوایی.

استنشاق: در این حالت به‌وسیله‌ی تماس مستقیم بافت حلق با مواد مضر لارنژیت ایجاد می‌شود. مثل استنشاق هوای خیلی خیلی داغ. این مورد در میان کسانی که از آتش‌سوزی نجات یافته‌اند و آتش‌نشان‌ها بسیار رایج است.

به دلیل جراحات یا مشکلات صوتی: تحریک حنجره ناشی از ضربه یا فشار آوردن بیش از حد به تارهای صوتی.

و اما چیزهایی که باید به راجع به دلایل و علائم این بیماری بدانید

در تمام موارد مولد این بیماری که در این مطلب ذکر شد همگی علائم رایجی دارند مثل دیسفونی (گرفتگی و خشونت صدا) و سرفه‌ی خشک.
به دلیل اینکه عوامل عفونی بیشتر از سایرین رایج هستند از طریق تماس مستقیم یا ترشحات تنفسی در جامعه منتقل می‌شوند؛ بنابراین، با توجه به الگوی اپیدمیولوژیکی آن اوج شیوع این بیماری در زمستان و پاییز است.
این بیماری تنفسی در نوزادان خیلی شایع است. با این حال، جای نگرانی نیست، زیرا آن‌ها معمولاً خودبه‌خود حل می‌شوند؛ اما اگر علائم بیش از دو هفته طول کشید، لازم است به پزشک مراجعه کنید.

درمان‌های خانگی لارنژیت

1- سرکه سیب
سرکه‌ی سیب خواص ضدمیکروبی دارد. به همین دلیل می‌تواند به بهبود لارنژیت عفونی کمک کند. همچنین حاوی مواد ضدالتهاب است و باعث کاهش تورم ناحیه حنجره خواهد شد.
چیزهایی که احتیاج دارید:
2 قاشق غذاخوری سرکه سیب
1 قاشق چای‌خوری عسل
1 یک لیوان آب
کارهایی که باید انجام دهید:
سرکه سیب را با عسل و آب مخلوط کرده و این مخلوط را بنوشید.
یا یک قاشق غذاخوری سرکه سیب را در یک لیوان آب گرم حل کنید. این مخلوط را غرغره کنید.
دفعاتی که باید این کار را انجام دهید: 2-3 بار در روز

2- زنجبیل
زنجبیل خواص ضدمیکروبی دارد. به همین دلیل می‌تواند در درمان التهاب گلو مؤثر باشد.
چیزهایی که احتیاج دارید:
یک تکه ریشه‌ی زنجبیل
آب
کاری که باید بکنید:
زنجبیل را به تکه‌های نازک برش دهید. سپس آن را با مقداری آب 10 دقیقه بجوشانید.
مخلوط را از صافی رد کرده و اجازه دهید به دمای اتاق برسد.
یک قاشق غذاخوری از عصاره‌ی به دست آمده را بنوشید.
دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: 3-4 بار در روز

3- لیمو و عسل
عسل دارای خاصیت قابض است به همین دلیل می‌تواند گلودرد را تسکین دهد. آب‌لیمو خاصیت ضدمیکروبی دارد و در پاکسازی عفونت گلو نقش دارد.
چیزهایی که احتیاج دارید:
1 قاشق غذاخوری عسل
پنج قطره آب‌لیمو
کاری که باید انجام دهید:
آب‌لیمو را به عسل اضافه و خوب هم بزنید.
سپس این ترکیب را بنوشید.
دفعاتی که باید این کار را انجام دهید: 2 بار در روز

سرکه‌ی سیب خواص ضدمیکروبی دارد. به همین دلیل می‌تواند به بهبود لارنژیت عفونی کمک کند. همچنین حاوی مواد ضدالتهاب است و باعث کاهش تورم ناحیه حنجره خواهد شد

4- آب‌میوه‌ها
الف: آب آناناس
آب آناناس حاوی آنزیمی به نام بروملین است که این آنزیم دارای خواص ضدالتهابی است و موجب کاهش تورم و مخاط اضافی می‌شود.
چیزهایی که احتیاج دارید:
آب آناناس
کاری که باید انجام دهید:
یک لیوان آب آناناس تازه که به دمای اتاق رسیده است را بنوشید.
دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: روزی یک بار

ب: آب آلوئه ورا
برگشت اسید معده یکی از دلایل لارنژیت است مخوصا لارنژیت مزمن. این نوشیدنی موجب بهبود ریفلاکس اسید می‌شود.
چیزهایی که احتیاج دارید:
1 انس (حدود 30 سی‌سی) آب آلوئه ورا
1 انس آب
کاری که باید انجام دهید:
آب آلوئه ورا را در آب حل کرده و بنوشید.
دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: چندین بار در روز این مخلوط را بنوشید.

5- پیاز
پیاز خلط آور است و برای درمان حنجره و تسکین سرفه و مخاط استفاده می‌شود.
چیزهایی که احتیاج دارید:
سه تا چهار عدد پیاز متوسط
چهار لیوان آب
یک لیوان آب گرم
یک قاشق غذاخوری عسل
چند قطره آب‌لیمو
کاری که باید انجام دهید:
پیازها را به قطعاتی کوچک خرد کنید.
سپس آن‌ها را در چهار فنجان آب بجوشانید تا مخلوط غلیظ شود و به یک قوام شربت مانند تبدیل شود.
دو تا سه قاشق از این شربت را به یک لیوان آب ولرم اضافه کنید.
سپس عسل و آب‌لیمو را به مخلوط حاصل اضافه کرده و آرام‌آرام بنوشید.
دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: 1-2 بار در روز

6- اسانس اکالیپتوس
عصاره‌ی اکالیپتوس خواص ضدمیکروبی و ضد التهابی دارند که برای درمان لارنژیت مفید است.
چیزهایی که احتیاج دارید:
چهار تا پنج قطره عصاره اکالیپتوس
مقداری آب داغ
یک حوله‌ی بزرگ
کاری که باید انجام دهید:
عصاره‌ی اکالیپتوس را به آب داغ اضافه کنید.
سرتان را با حوله بپوشانید و بخار آن را به مدت 10 دقیقه استنشاق کنید.
دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: 2 بار در روز

7- آب نمک
غرغره کردن آب نمک موجب کشته شدن باکتری‌ها و ویروس‌های گلو و دهان می‌شوند.
چیزهایی که احتیاج دارید:
نصف قاشق چای‌خوری نمک
یک لیوان آب گرم
کاری که باید انجام دهید:
نمک را در آب بریزید و هم بزنید. سپس مخلوط را غرغره کنید.
دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: سه تا چهار بار در روز
توجه: اگر مقدار نمک را خیلی زیاد کنید گلو را تحریک می‌کند. پس مقدار را طبق دستور داده شده بریزید.

8- سیر
سیر حاوی ترکیبی به نام آلیسین است که دارای خواص ضدمیکروبی است.
چیزهایی که احتیاج دارید:
یک حبه سیر
کاری که باید انجام دهید:
حبه‌ی سیر را دو نیم کرده و هریک از آن‌ها را در یک طرف دهان خود بگذارید و به آرامی شیره‌ی آن‌ها را مکیده و بعد از چند دقیقه آن‌ها را به بیرون تف کنید و دهانتان را با آب ولرم بشویید.
دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: چند بار در روز این کار را تکرار کنید.

9- ریشه‌ی شیرین بیان
این ریشه خاصیت ضدمیکروبی و ضدویروسی دارد.
چیزهایی که احتیاج دارید:
یک قاشق چای‌خوری شیرین بیان خشک شده
یک و نیم لیوان آب
کاری که باید انجام دهید:
شیرین بیان را سه تا پنج دقیقه با آب بجوشانید.
مخلوط را از صافی رد کرده و آن را بنوشید.
دفعاتی که باید اینکار را انجام دهید: دو تا سه بار در روز

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع: وب سایت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات آموزشی درمانی اراک

در این مقاله با نشانه های انحراف بینی آشنا خواهید شد

نشانه های انحراف بینی چیست؟

نشانه های انحراف بینی چیست؟ | مشکل انحراف بینی در بسیاری افراد دیده می شود ولی در برخی افراد انحراف شدید تر است و در برخی افراد خفیف است. انحراف در بینی می تواند به دلیل ضربه و یا آسیب باشد و در برخی افراد مادر زادی است که با بالا رفتن سن و سال علائم انحراف تشدید می شود. همانطور که می دانید در بینی یک تیغه (Septum) وجود دارد که غضروفی است و این تیغه ما بین سوراخ های بینی قرار گرفته و آن ها را از هم جدا می کند. این تیغه باید دقیقا در وسط بینی قرار بگیرد که اگر این طور نباشد و دقیقا در وسط قرار نگیرد اصطلاحا گفته می شود که شخص انحراف بینی دارد و حفره ها یا سوراخ های بینی در این افراد هم اندازه نیستند و یکی از حفره ها بزرگتر از دیگری می باشد. این مشکل و بیماری شایع یعنی انحراف بینی اگر خیلی شدید باشد باعث مشکلات تنفسی برای فرد می شود بخصوص هنگام خوابیدن تنفس برای این افراد مشکل است و در خواب خر و پف می کنند که برای خودشان و اطرافیان بسیار آزار دهنده است. مسدود بودن سوراخ های بینی در این افراد وجود دارد و هنگامی که دچار سرما خوردگی می شوند بینی دچار گرفتگی های شدیدی می شود که باعث کاهش کیفیت زندگی در این افراد می شود. انحراف تیغه ی بینی در برخی افراد مشهود است و بینی این افراد ممکن است کج به نظر برسد ولی در برخی دیگر با وجود انحراف، بینی کج یا بد شکل نمی باشد.

علائم و نشانه های انحراف بینی چگونه است؟

بسته به شدت انحراف بینی علائم و نشانه های این مشکل، در افراد متفاوت است و مسلما هر چه شدت انحراف بیشتر باشد مشکلات و نشانه های فرد بیشتر است. یکی از مهمترین و شایع ترین علائمی که برای انحراف بینی وجود دارد مشکلات تنفسی است. کسانی که انحراف بینی دارند هنگام خواب خیلی سخت نفس می کشند و اغلب خر و پف می کنند، همچنین هنگام شنا کردن نفس کم می آورند و این کار برایشان بسیار مشکل است. افرادی که با مشکل انحراف تیغه ی بینی درگیر هستند گاهی دچار خونریزی از ناحیه ی بینی می شوند و دلیلش هم این است که تیغه ی بینی شان خشک می باشد به علت تنفس نادرست، به همین دلیل دچار خونریزی بینی می شوند. ترشحات در قسمت های پشت گلو از دیگر نشانه های انحراف بینی می باشد همچنین عفونت های سینوسی در این افراد بیشتر دیده می شود که باید همه ی این علائم جدی گرفته شود. کسانی که مشکل انحراف در بینی دارند در هنگام سرما خوردگی و آلرژی، برای تنفس بسیار دچار مشکل می شوند و حتی ممکن است از طریق بینی نتوانند تنفس کنند و دچار احتباس و گرفتگی و یا حتی فشار بینی می شوند.

انحراف بینی در افراد مبتلا به این بیماری یا مشکل باعث سردرد می شود و اصولا با این مشکل روبرو هستند و اصولا این افراد از طریق یکی از حفره ها راحت تر می تواند نفس بکشد و در حفره ی دیگر احساس گرفتگی بیشتری دارد. در کسانی که انحراف بینی خیلی شدید است ممکن است گاهی دچار درد صورت شوند و این علائم و نشانه ها را تجربه می کنند. اغلب کسانی که انحراف بینی شدید دارند صدای تو دماغی دارند و احساس بویایی در آن ها کم است و گاهی احساس سوزش در گلو دارند. در موارد خفیف انحراف بینی، فرد ممکن است علائم یا نشانه ی خاصی از بیماری را در خود نداشته باشد و با معاینه ی پزشک متوجه این مشکل بشود و خودش از چنین مشکلی خبر نداشته باشد.

درمان انحراف بینی چگونه است؟

پس از تشخیص قطعی انحراف بینی توسط متخصص، درمان مناسب توسط پزشک متخصص انتخاب و انجام می شود. گاهی پزشک با معاینه ی عادی نمی تواند تشخیص قطعی انجام دهد که در این موارد از بیمار درخواست می کنند که سی تی اسکن انجام دهد تا مطمئن شوند که مشکل انحراف می باشد. اگر انحراف در بینی چندان شدید نباشد و علائم و نشانه ها فرد را درگیر نکرده باشد، با اسپری های استروئیدی بینی و آنتی آلرژی و دارو هایی مثل آنتی هیستامین تا حدی می توان از شدت بیماری و علائم آن کاست که استفاده از هر کدام از دارو ها باید تحت نظر پزشک متخصص باشد.

درمان قطعی انحراف بینی، جراحی می باشد بخصوص در کسانی که شدت انحراف بیشتر است. پزشک متخصص با معاینه ی بیمار و سی تی اسکن گرفتن از بیمار، تصمیم نهایی را برای جراحی می گیرد. به جراحی انحراف بینی سپتوپلاستی می گویند که پزشک طی جراحی انحراف بینی را اصلاح می کند، ولی برخی از بیماران تصمیم می گیرند که همراه جراحی انحراف بینی، همزمان جراحی زیبایی بینی هم انجام دهند که به این جراحی سپتورینوپلاستی گفته می شود و در این نوع جراحی پزشک برای بیمار علاوه بر اصلاح انحراف بینی، جراحی زیبایی هم انجام می دهد. برای انجام چنین جراحی حساسی بهتر است بیمار جستجو های زیادی انجام دهد تا یک متخصص کار بلد و با تجربه را انتخاب نماید، متخصصان گوش و حلق و بینی و متخصصان زیبایی اینگونه جراحی ها را انجام می دهند و بیماران در انتخاب پزشک باید بسیار دقت نمایند.

اصولا پزشکان، جراحی انحراف بینی را برای افراد بالای 18 سال انجام می دهند چون ممکن است غضروف بینی تا 18 سالگی دچار تغییرات و حتی رشد باشد. در طی جراحی سپتوپلاستی، تیغه ای که دچار انحراف است را پزشک اصلاح و ترمیم می کند. در برخی افراد این انحراف پس از مدتی باز می گردد که پزشک طی مشاوره های قبل از جراحی، بیمار را از اینگونه احتمالات و امکان برخی عوارض جراحی مطلع می کند. بیمار پس از جراحی باید تا مدتی احتیاط کند و به توصیه های پزشک خود عمل نماید تا هرچه زودتر روند بهبودی خود را طی کند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منبع:مسعود جعفری پور فوق تخصص جراحی زیبایی و متخصص گوش و حلق و بینی

در این مقاله با انواع دل درد و درمان آن آشنا خواهید شد

اگر به دل درد مبتلا می شود این مطلب را بخوانید

به ناحیه‌ای که بین دنده‌ها و لگن قرار گرفته، شکم می‌گویند. حال دردی که در این بخش می‌پیچد یکی از رایج‌ ترین احساساتی است که امکان دارد گاهی هر روز و در چند نوبت آن را تجربه کنیم. این درد ممکن است به حالت دل پیچه باشد یا اثری بسیار تیز و مبهم از خود به جای بگذارد. این درد معمولاً کوتاه مدت است و به خاطر پریود، گرفتگی اعضای داخلی، حالتی روانی یا مشکلی گذرا در روده اتفاق می‌افتد؛ اما زمانی که منشأ این درد نامعلوم است یا برای مدت زیادی ادامه پیدا می‌کند، باید در سریع‌ ترین زمان ممکن به پزشک مراجعه کرد.

بیماری هایی که موجب دل درد می شوند

درد شکم ممکن است توسط موارد زیر ایجاد شود. محل درد در شکم می‌تواند علت درد را برای ما مشخص کند.

درد در ناحیه بالای شکم می‌تواند در اثر عوامل زیر ایجاد شود:

• سنگ کیسه صفرا
• حمله قلبی
• هپاتیت‌ها (التهاب کبد)
• پنومونی (التهاب ریه)

درد در بالا سمت چپ:

• بزرگ شدن طحال
• انسداد مدفوعی (سخت شدن مدفوع به‌نحوی‌که نمی‌تواند دفع شود).
• آسیب‌ها و ضربه‌ها
• عفونت کلیه‌ها
• حمله قلبی
• سرطان

درد در بالا سمت راست:

• هپاتیت
• آسیب‌ها و ضربه‌ها
• پنومونی (التهاب ریه)
• آپاندیسیت

درد در مرکز:

• آپاندیسیت
• گاستروآنتریت یا بیماری التهاب معده‌ای روده‌ای
• آسیب‌ها و ضربه‌ها
• اورمی (تجمع مواد زائد در خون)

دردی که در قسمت تحتانی شکم متمرکز باشد می‌تواند نشانه‌ای از موارد زیر باشد:

• آپاندیسیت
• انسداد روده
• حاملگی خارج رحمی (حاملگی که در خارج از رحم رخ می‌دهد).

درد در پایین سمت چپ:

• بیماری کرون
• سرطان
• عفونت کلیه‌ها
• کیست‌های تخمدان

درد در پایین سمت راست:

• آپاندیسیت
• فتق (زمانی که یک عضو به علت وجود ضعف در دیواره شکم بیرون بزند.)
• عفونت کلیه‌ها
• سرطان. علائم دل درد

اگر دل درد به صورت ناگهانی و بسیار شدید عارض شود، نشانه یک مشکل اساسی در بدن است. با این حال احساس رگ به رگ شدن در عضلات شکم، تیر کشیدن، انقباض ماهیچه‌ای یا درد شدید و پایدار از جمله علائم دل پیچه هستند. هر کدام از این دردها بنا بر ناحیه بروز، نشان دهنده مشکلی خاص هستند؛ مثلاً درد سمت راست و پایین شکم، نشانه التهاب آپاندیس است. یا درد در قسمت میانی یا راست شکم، نشانه مشکل در کیسه صفرا است. با این حال شایع‌ترین علائم دل پیچه عبارتند از:

1. درد در شکم
2. احساس نفخ
3. دفع گاز یا آروغ زدن
4. احساس سوزش در معده
5. کاهش اشتها
6. حالت تهوع
7. اسهال مرتبط با آن

انواع دل درد

دل درد انواع مختلفی دارد و پزشک باتوجه‌به نوع درد می‌تواند مشکل را تشخیص دهد. برخی از رایج‌ترین دردها عبارتند از:

1. موضعی: درد موضعی مربوط به یک ناحیه خاص در شکم است. اغلب علت ایجاد این درد، مشکلی در یک اندام خاص است. از شایع‌ترین علل درد موضعی، زخم معده است.
2. کرامپی: این درد بیشتر با اسهال، یبوست یا نفخ شکم همراه است. در بیشتر مواقع علت ایجاد آن جدی نیست. در زنان ممکن است پریود یا سقط جنین باعث این نوع درد شود.
3. کولیکی: دردهای کولیکی به طور ناگهانی به وجود می‌آیند و شبیه به اسپاسم عضلانی یا دل پیچه هستند. این درد موجی بوده و اغلب شدید است. از شایع‌ترین علل این نوع درد، سنگ کلیهو سنگ کیسه صفرا است.

این دل دردها را جدی بگیرید (دل درد های خطرناک)

اگر درد بیمار شدید باشد یا با هر یک از علائم زیر همراه باشد لازم است سریعاً به پزشک مراجعه کنید:

1. تب
2. عدم توانایی نگه داشتن غذای خورده شده برای چند روز (استفراغ کردن)
3. مشکل در دفع مدفوع (خصوصاً اگر بیمار استفراغ دارد)
4. وجود خون در استفراغ
5. وجود خون در مدفوع
6. مشکل در تنفس
7. تکرر غیرعادی ادرار یا سوزش و درد هنگام ادرار کردن
8. بروز درد در بارداری
9. حساسیت به لمس شکم
10. بروز درد بر اثر آسیبی که طی چند روز اخیر به شکم وارد شده است.
11. ادامه داشتن درد برای چندین روز

این علائم می‌توانند نشان‌دهنده یک مشکل داخلی باشند که به درمان فوری نیاز دارد.

تشخیص علل دل درد

علت درد شکمی بر اساس ویژگی‌های این درد، معاینه فیزیکی و آزمایش تشخیص داده می‌شود، مثلاً با مراجعه به پزشک احتمالاً یک سری سؤال از ویژگی‌های درد، الگوها و تداوم درد شما بپرسد و در مورد شرایط فیزیکی یا روانی شما جویا شود. تشخیص درد شکم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه فیزیکی
• آزمایشات آزمایشگاهی شمارش کامل خون (CBC)، آنزیم‌های کبدی، آنزیم‌های پانکراس (آمیلاز و لیپاز)، بارداری و آزمایش‌های ادرار
• اشعه X ساده از شکم
• مطالعات رادیوگرافی
• سونوگرافی
• توموگرافی کامپیوتری (CT) شکمی (شامل تمام اندام‌ها و روده‌ها)
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
• باریم اشعه ایکس
• آندوسکوپی کپسول
• کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر
• سونوگرافی آندوسکوپی (EUS)

پیشگیری از دل درد

تمام انواع درد های شکمی قابل پیشگیری نیستند. با این حال با انجام اقدامات زیر می توان احتمال بروز شکم درد را کاهش داد:

• داشتن رژیم غذایی سالم
• مصرف آب فراوان
• ورزش منظم
• کاهش حجم وعده های غذایی

اگر روده های شما دچار مشکل خاصی، نظیر بیماری کرون هستند از رژیم غذایی که پزشک توصیه کرده است پیروی کنید تا احساس ناراحتی تان به حداقل برسد. اگر مبتلا به GERD (رفلاکس معده) هستید، دو ساعت قبل از خواب چیزی نخورید. دراز کشیدن بلافاصله پس از مصرف غذا، ممکن است باعث سوزش سردل و درد شکم شود بنابراین توصیه می شود حداقل تا دو ساعت بعد از صرف غذا دراز نکشید.

درمان دل درد

درمان با توجه به دلیل احتمالی درد شکم طرح‌ریزی می‌شود. بعضی گونه‌های درد را می‌توان به سادگی با مصرف داروهای غیرتجویزی (بدون نسخه) قابل تهیه از داروخانه تسکین داد؛ اما برای بهبود بعضی دردها باید به بیمارستان مراجعه نمود.

روش درمان دل درد به علت آن بستگی دارد، شماری از راهکارهای درمانی عبارتند از:

• دارو برای درمان التهاب، رفلاکس یا انواع زخم‌ها
• آنتی بیوتیک برای عفونت
• تغییر در رفتارهای فردی در مواجهه با شکم درد ناشی از نوشیدنی‌ها یا غذاهای خاص
• تزریق موضعی عامل‌های بی‌حس کننده یا کورتیکواستروئیدها
• در موارد شدیدتری مانند آپاندیسیت و فتق انجام عمل جراحی ضرورت می‌یابد نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی. منبع: غلامرضا سیف، متخصص رادیولوژی و سونوگرافی

در این مقاله با میگرن آشنا خواهید شد میگرن چیست و راه های درمان آن کدام است؟ گاهی اوقات افراد به انواع سردرد های مزمن دچار می شوند که یک عامل آن بیماری میگرن است. میگرن چیست؟ میگرن عبارت است از اختلال یا سردردی که معمولا” تکرار می شود و با تغییرات موقتی قطر رگهای خونی در سر، صورت می گیرد. تشخیص میگرن میگرن ها بیشتر از یک الگوی خاص تبعیت می کنند و تستهای متعددی برای این تشخیص وجود دارد. شرایط مشابه آن مثل درد صورت و سردرد های خوشه ای است. عوامل متداول ایجاد حملات استرس، خستگی، اضطراب، استعمال دخانیات، الکل، مصرف کافیین، تغییرات آب و هوا، قرص های ضد بارداری و چند عامل دیگر… تشخیص میگرن علائم میگرن میگرن ها که اغلب در کودکی، نوجوانی یا اوایل جوانی پدیدار می شوند دارای 4 مرحله به نام های مقدماتی، آورا، حمله و پایانی هستند. البته، همه افراد تمام این مراحل را تجربه نمی کنند. مرحله مقدماتی یک یا دو روز قبل از میگرن، فرد تغییرات کوچک و هشدار دهنده شروع میگرن را تجربه می کند. از جمله این تغییرات می توان به نمونه های زیر اشاره کرد: یبوست تغییرات خلقی از افسردگی تا سرخوشی تمایلات غذایی خشکی گردن افزایش تشنگی و ادرار خمیازه کشیدن به صورت مکرر آورا آورا در برخی افراد می تواند قبل یا حین میگرن بروز دهد. آورا ها علائم برگشت پذیر سیستم عصبی هستند. این علائم معمولا به صورت بینایی بوده اما می توانند در حواس دیگر نیز اختلال ایجاد کنند. هر علامت معمولا به صورت تدریجی شروع شده، ظرف چند دقیقه شدت یافته و از 20 تا 60 دقیقه دوام می یابد. آیا هر سردردی تومور مغزی است؟ نمونه آورا های میگرن به صورت زیر هستند: پدیده های بینایی همچون دیدن شکل های مختلف، لکه های روشن یا فلاش های نوری فقدان بینایی احساس گز گز یا سوزن شدن در بازو یا پا ضعف یا بی حسی صورت یا یک سمت از بدن مشکل در تکلم شنیدن موسیقی یا سر و صدا رعشه یا دیگر حرکات غیر قابل کنترل حمله میگرن در صورت عدم درمان معمولا از 4 تا 72 ساعت ادامه می یابد. تعداد دفعات بروز میگرن در هر فرد متفاوت بوده و می تواند به ندرت یا چند بار در ماه باشد. افراد در حین میگرن ممکن است موارد زیر را تجربه کنند: درد در یک یا هر دو سمت سر درد ضربان دار حساسیت به نور، صدا و گاهی اوقات بو و لمس حالت تهوع و استفراغ داشتن حالت تهوع پایانی پس از حمله میگرن، فرد تا یک روز احساس تخلیه شدن، گیجی و خستگی خواهد داشت. برخی افراد احساس خوشی پس از این سردرد را بیان داشته اند. حرکات ناگهانی سر می توانند درد را به صورت مختصر باز گردانند. علائم شایع میگرن حساس شدن پوست سر، تهوع و استفراغ، از دست دادن اشتها،سرگیجه و احساس سبکی در سر، حساسیت به نور و صدا، سردر های ضربان دار و کوبنده و فشار دهنده. درمان میگرن سردردهای مزمن یا میگرنی که به هیچ داروی خوراکی جواب نمی دهند با تزریق آمپول به عضلات سر که با سوزن های بسیار باریک انسولین انجام می شود بین 70 تا 100% بهبود می یابند. اثر آن دو هفته بعد ظاهر می شود و 12 تا 16 هفته حدودا باقی خواهد ماند. خنک کردن جهت رهایش درد، یک بسته یخ بر روی پیشانی، پوست سر یا گردن خود قرار دهید. متخصصان تاکنون از علت این پدیده اطلاع نداشته اما بیان دارند که کاهش جریان خون رونده به سر، می تواند موثر باشد. همچنین، می توان از یک پارچه خیسانده شده در آب سرد استفاده کرد. خنک کردن پیشانی برای کاهش درد دارو های بدون نسخه در رابطه با داروی میگرن، باید گفت که برخی دارو های مسکن همچون استامینوفن، ایبوپروفن یا ناپروکسن نیازی به تجویز پزشک ندارند. همچنین، می توان درمان های میگرن را به صورت ترکیبی از این دارو ها دریافت کرد. کافئین کافئین در قهوه و برخی مواد خوراکی و نوشیدنی یافت شده که رهایش خفیفی از میگرن به افراد ارائه می دهد. این ماده می تواند به جذب سریع تر برخی دارو های میگرن نیز کمک کند. البته، در صورت عدم میانه روی در مصرف کافئین علائم ترک همچون خستگی و سردرد بیشتر گریبان گیر فرد خواهند شد. یک اتاق ساکت و تاریک نور شدید و صدا های بلند می توانند سردرد فرد را تشدید کنند. به همین دلیل، رفتن به یک اتاق ساکت و تاریک می تواند به بهبود سریع تر کمک کند. ورزش ورزش کردن در حین حمله میگرن نه تنها مفید نیست بلکه به بدتر شدن درد نیز منجر می شود. با این حال، داشتن یک روتین ورزشی خوب در حالت عادی می تواند از سردرد پیشگیری کند. ورزش با رهایش اندورفین در بدن با درد ها مقابله کرده، استرس را کاهش داده و خواب را بهبود می بخشد. ورزش برای کاهش درد میگرن منیزیم این ماده را می توان در سبزیجات دارای برگ تیره، دانه های کامل و آجیل ها یافت. مصرف این موارد در هنگام بروز میگرن موثر نبوده اما به پیشگیری از آن کمک می کنند. همچنین، می توان پس از مشورت با پزشک منیزیم را به صورت قرص مکمل مصرف کرد. خواب مناسب داشتن خواب مناسب به دور نگه داشتن میگرن کمک می کند. خواب های بسیار کوتاه یا بسیار طولانی می توانند سبب بروز سردرد و کاهش آستانه تحمل درد شوند. بهتر است 7 تا 8 ساعت خواب در شب را هدف قرار داده و در زمان های مشخصی به خواب رفته و از خواب بیدار شد. یوگا یوگایی که سبب تپش سریع تر قلب می شود می تواند از میگرن پیشگیری کند. البته، این ورزش در برخی افراد عامل بروز میگرن است. چنین افرادی می توانند حرکات را با سرعت آهسته تری انجام دهند. تحقیقات نشان داده اند که یوگا می تواند تعداد دفعات حمله و شدت میگرن را کاهش دهد. انواع سردرد های خطرناک ویتامین B2 ویتامین B2 یا ریبوفلاوین در پیشگیری از میگرن موثر بوده و در شیر، پنیر، ماهی و مرغ یافت می شود. علاوه بر این موارد، قرص مکمل این ویتامین نیز وجود دارد. مدیریت محرک ها حملات میگرن گاهی اوقات در اثر مواد خوراکی یا شرایط محیطی بروز می دهند. افراد مبتلا باید این عوامل را شناسایی و از آن ها دوری کنند. شراب قرمز، پنیر قدیمی، گوشت های نمک سود شده، نور های شدید، ماندن در ارتفاع بلند و رایحه های قوی از جمله این عوامل هستند. گیاه سایبان این گیاه سالیان طولانی به عنوان درمانی برای درد به کار رفته است. محققان با تکیه بر شواهد بیان دارند که مصرف عصاره این گیاه تعداد و شدت سردرد های افراد مبتلا را کاهش می دهد. نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی منبع: حسام عبدالحسین پور متخصص جراحی مغز و اعصاب جراح دیسک و ستون فقرات

در این مقاله

بیماری هوچکین یا هاجکین (Hodgkin’s lymphoma) نوعی سرطان غیر معمول است، که در سیستم لنفاوی رخ می‌دهد. 2 نوع اصلی لنفوم وجود دارد که آن‌ها را با نام‌های لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین می‌شناسیم. آن‌ها رفتار، نوع گسترش و واکنش متفاوتی دارند و اگر در مراحل اولیه اقدام کنید، می‌توانید از پیشرفت بیماری جلوگیری کنید.

بیماری هوچکین چیست؟

لنفوم هوچکین، نوعی سرطان است که در بخشی از سیستم لنفاوی بدن اتفاق می‌افتد. این سیستم هم جزئی از سیستم ایمنی بدن است. سیستم لنفاوی به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند تا با عفونت‌ها مقابله کند. درواقع منبع ایجاد بیماری هوچکین، گلبول‌های سفید خون هستند. به این گلبول‌های سفید لنفوسیت گفته می‌شود و به شما در محافظت در برابر میکروب و عفونت کمک می‌کنند.

در افراد مبتلا به سرطان هوچکین، این سلول‌ها به طور غیرطبیعی رشد می‌کنند و فراتر از سیستم لنفاوی گسترش می‌یابند. با پیشرفت بیماری، مبارزه با عفونت‌ها برای بدن شما دشوارتر می‌شود. نوع بیماری هوچکین براساس انواع سلول‌های درگیر در وضعیت شما و رفتار آن‌ها مشخص می‌شود.

علت اصلی سرطان هوچکین هنوز شناخته شده نیست. این بیماری با جهش DNA و همچنین با ویروس اپشتین بار مرتبط است که باعث مونونوکلئوز می‌شود. این بیماری می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما معمولا در افراد بین 15 تا 40 سال و افراد بالای 55 سال دیده می‌شود.

علائم سرطان لنفوم هوچکین

متداول‌ترین علامت این بیماری، تورم غدد لنفاوی است که باعث ایجاد توده‌ در زیر پوست می‌شود. این توده معمولا دردناک نیست و شاید در یک یا چند قسمت شکل بگیرد که شامل موارد زیر می‌شوند:

• کنار گردن
• زیر بغل
• اطراف کشاله ران

علائم دیگر آن عبارت است از:

• تعریق شبانه
• خارش پوست
• تب
• خستگی
• لاغری ناخواسته
• سرفه مداوم، مشکل تنفس، درد قفسه سینه
• درد در غدد لنفاوی پس از مصرف الکل
• بزرگ شدن طحال

در صورت مشاهده هر یک از این علائم بلافاصله با پزشک متخصص غدد و متابولیسم خود تماس بگیرید. این‌ علائم می‌توانند نشانه‌هایی از دیگر بیماری‌های باشند و تشخیص دقیق آن مهم است.

عوامل تاثیرگذار در سرطان لنفوم هوچکین

عواملی که می‌توانند خطر لنفوم هوچکین را افزایش دهند، عبارتند از:

1. سن: لنفوم هوچکین اغلب در افراد بین 15 تا 40 سال و بالای 55 سال تشخیص داده می‌شود.
2. سابقه خانوادگی لنفوم: داشتن یک خویشاوند خونی با لنفوم هوچکین یا لنفوم غیر هوچکین، خطر ابتلا به لنفوم هوچکین را افزایش می‌دهد.
3. جنسیت: مردها کمی بیشتر از زنان به لنفوم هوچکین مبتلا می‌شوند.
4. عفونت مونونوکلئوز: افرادی که به بیماری‌های ناشی از ویروس اپشتین بار مانند مونونوکلئوز عفونی مبتلا شده‌اند، بیشتر از افرادی که به این عفونت‌ها مبتلا نشده‌اند، دچار لنفوم هوچکین می‌شوند.

راه های تشخیص سرطان لنفوم هوچکین

برای تشخیص بیماری هوچکین، پزشک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و از شما در مورد سابقه پزشکی‌تان سوال می‌کند. همچنین پزشک آزمایش های خاصی را تجویز می‌کند تا بتواند تشخیص صحیح را انجام دهد. معمولا آزمایش های زیر پیشنهاد می‌شوند:

• آزمایش های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس یا سی تی اسکن
• نمونه‌برداری از غدد لنفاوی، که شامل برداشتن قطعه‌ای از بافت غدد لنفاوی برای آزمایش وجود سلول‌های غیرطبیعی است
• آزمایش خون، مانند شمارش کامل خون (CBC)، برای اندازه‌گیری سطح گلبول‌های قرمز خون، گلبول‌های سفید خون و پلاکت‌ها
• ایمونوفنوتیپ برای تعیین نوع سلول‌های لنفوم
• آزمایش عملکرد ریه برای تعیین میزان عملکرد ریه‌ها
• اکوکاردیوگرام برای تعیین میزان کارایی قلب
• نمونه‌برداری از مغز استخوان، که شامل برداشتن و بررسی مغز استخوان است تا ببینید آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر.

شدت و مراحل سرطان لنفوم هوچکین

پس از تشخیص بیماری هوچکین، مرحله‌ای به میزان پیشرفت سرطان اختصاص می‌یابد. در این مرحله میزان و شدت بیماری توصیف می‌شود. در این صورت پزشک می‌تواند، گزینه‌ها و چشم اندازهای درمانی شما را تعیین کند.

چهار مرحله کلی برای این بیماری وجود دارد:

مرحله 1 (مرحله اولیه): به این معنی است که سرطان در یک منطقه از غدد لنفاوی وجود دارد، یا سرطان فقط در یک ناحیه از یک ارگان وجود دارد.

مرحله 2 (بیماری پیشرفته موضعی): در این مرحله سرطان در دو منطقه غدد لنفاوی و در یک طرف دیافراگم، یا اینکه سرطان در یک ناحیه غده لنفاوی و همچنین در اندام مجاور دیده شده است.

مرحله 3 (بیماری پیشرفته): به این معنی است که سرطان در مناطق غدد لنفاوی هم در بالا و هم در زیر دیافراگم شما دیده می‌شود و یا اینکه سرطان در یک ناحیه غدد لنفاوی و در یک عضو در دو طرف دیافراگم، دیده شده است.

مرحله 4 (بیماری گسترده): در نهایت وقتی سرطان به شدیدترین حالت خود می‌رسد که در خارج از غدد لنفاوی پیدا شود و به‌طور گسترده‌ای به سایر قسمت‌های بدن مانند مغز استخوان، کبد یا ریه گسترش یافته باشد.

میزان موفقیت در درمان سرطان لنفوم هوچکین

در چند دهه گذشته درمان‌های متعددی برای این بیماری صورت گرفته است، که میزان بقای مبتلایان را نیز افزایش داده است. طبق تحقیقات انجمن سرطان آمریکا، میزان بقای نسبی برای همه افرادی که مبتلا به لنفوم هوچکین هستند، به شرح زیر است:

• میزان بقای پنج ساله، حدود 86 درصد است.
• میزان بقای 10 ساله، حدود 80 درصد است.

در زیر نرخ بقای پنج ساله برای مراحل مختلف آورده شده است:

• مرحله 1، حدود 90 درصد است.
• مرحله 2، حدود 90 درصد است.
• مرحله 3، حدود 80 درصد است.
• مرحله 4، حدود 65 درصد است.

البته این میزان ممکن است بسته به مرحله بیماری و سن فرد متفاوت باشد.

البته زمانی که سلول‌های بدن خارج از کنترل شروع به رشد کنند، سرطان ایجاد می‌شود. سلول‌ها تقریبا در هر قسمت از بدن می‌توانند سرطانی شوند و سپس به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند.
همانطور که گفته شد لنفوم‌ها سرطان‌هایی هستند که از گلبول‌های سفید خون، به نام لنفوسیت‎ها، شروع می‌شوند. 2 نوع اصلی لنفوم وجود دارد:

• لنفوم هوچکین
• لنفوم غیرهوچکین

این دو نوع لنفوم منشا سلولی، رفتار، گسترش و پاسخ متفاوتی به درمان دارند، بنابراین تشخیص نوع لنفوم بسیار مهم است.

دانستن این که سیستم لنفاوی چیست خیلی مهم است.

آشنایی با سیستم لنفاوی به درک اینکه لنفوم هوچکین چیست، کمک می‌کند. سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی است که به مبارزه با عفونت‌ها و برخی بیماری‌های دیگر و نیز کنترل جریان مایعات در بدن کمک می‌کند.

سیستم لنفاوی عمدتاً از سلول‌هایی به نام لنفوسیت‌ها، نوعی گلبول سفید، تشکیل شده است. 2 نوع اصلی لنفوسیت وجود دارد:

• لنفوسیت‌های B (سلول‌های B): پروتئین‌هایی به نام آنتی‌بادی می‌سازند تا از بدن در برابر اجرام عفونی (باکتری‌ها و ویروس‌ها) محافظت کنند.
• لنفوسیت‌های T (سلول‌های T): انواع مختلفی از سلول‌های T وجود دارد. برخی از سلول‌های T میکروب‌ها یا سلول‌های غیرطبیعی بدن را از بین می‌برند. سایر سلول‌های T به تقویت یا کاهش فعالیت سایر سلول‌های سیستم ایمنی کمک می‌کنند.

منشا لنفوم هوچکین معمولا از لنفوسیت‌های B است.

شروع و گسترش لنفوم هوچکین

بافت لنفاوی در بسیاری از قسمت‌های بدن ما وجود دارد، بنابراین لنفوم هوچکین می‌تواند تقریباً از هر جایی شروع شود.

مکان‌های اصلی بافت لنفاوی عبارتند از:

• گره‌های لنفاوی: گره‌های لنفاوی تجمعات سلولی به اندازه لوبیا از لنفوسیت‌ها و سایر سلول‌های سیستم ایمنی هستند. آنها در سراسر بدن، از جمله داخل قفسه سینه، شکم و لگن یافت می‌شوند. این گره‌ها توسط سیستمی از عروق لنفاوی به یکدیگر متصل هستند.
• رگ‌های لنفاوی: شبکه‌ای عروقی، شبیه رگ‌های خونی، که گره‌های لنفاوی را به هم متصل می‌کنند و حاوی سلول‌های ایمنی هستند که در مایع شفافی به نام لنف جریان دارند. لنف از سراسر بدن جمع آوری شده و در نهایت وارد جریان خون می‌شود.
• طحال: طحال عضوی است که در پایین دنده‌ها در سمت چپ قرار دارد. طحال بخشی از سیستم ایمنی بدن است. طحال لنفوسیت‌ها و سایر سلول‌های سیستم ایمنی را می‌سازد، همچنین سلول‌های خونی سالم را ذخیره و سلول‌های خونی آسیب دیده، باکتری‌ها و ضایعات سلولی را از خون تصفیه می‌کند.
• مغز استخوان: مغز استخوان بافت اسفنجی داخل استخوان‌های خاصی است که سلول‌های خونی جدید (از جمله برخی لنفوسیت‌ها) در آنجا ساخته می‌شوند.
• تیموس: تیموس اندام کوچکی در پشت جناق است که برای تکامل لنفوسیتهای T اهمیت دارد.
• آدنوئیدها و لوزه‌ها: مجموعه‌ای از بافت لنفاوی در پشت گلو هستند. آنها به ساخت آنتی‌بادی در برابر میکروب‌هایی که از راه تنفس یا خوراکی وارد بدن می‌شوند، کمک می‌کنند.
• دستگاه گوارش: معده، روده و بسیاری از اندام‌های دیگر نیز دارای بافت لنفاوی هستند.

اگرچه لنفوم هوچکین می‌تواند تقریباً در هر جایی شروع شود، اغلب در گره‌های لنفاوی در قسمت فوقانی بدن شروع می‌شود. شایع‌ترین نقاط، قفسه سینه، گردن یا زیر بغل هستند.

لنفوم هوچکین اغلب از طریق رگ‌های لنفاوی از یک گره لنفاوی به گره لنفاوی دیگری گسترش می‌یابد. به ندرت، در مراحل آخر بیماری، می‌تواند با ورود به جریان خون، به سایر قسمت‌های بدن مانند کبد، ریه‌ها و یا مغز استخوان گسترش یابد.

حالا علت لنفوم هوچکین چیست؟

برخی از محققان بر این باورند که عفونت ناشی از نوعی ویروس به نام اپشتین بار (EBV) گاهی اوقات باعث تغییرات ماده ژنتیک سلول (DNA) در لنفوسیت‌های B می‌شود. در برخی موارد، این تغییر منجر به رشد سلول‌های سرطانی و لنفوم هوچکین می‌شود.

برخی از ژن‌ها زمان رشد، تقسیم و مرگ سلول‌ها را کنترل می‌کنند:

• ژن‌هایی که به رشد، تقسیم و زنده ماندن سلول‌ها کمک می‌کنند، انکوژن نام دارند.
• ژن‌هایی که تقسیم سلولی را کند می‌کنند یا باعث مرگ سلول‌ها در زمان مناسب می‌شوند، ژن‌های سرکوبگر تومور نام دارند.

سرطان می‌تواند ناشی از تغییراتی در DNA باشد که انکوژن‌ها را فعال یا ژن‌های سرکوبگر تومور را خاموش می‌کنند.

دانشمندان تغییرات ژنی بسیاری را در سلول‌های سرطانی لنفوم هوچکین یافته‌اند که به رشد و تقسیم سلول‌ها کمک می‌کند یا باعث می‌شود این سلول‌ها بیشتر از آنچه که باید، عمر کنند.

علیرغم پیشرفت در شناخت نحوه عملکرد سلول‌های سرطانی، دانشمندان هنوز نمی‌دانند چه چیزی باعث آغاز این فرآیندها می‌شود. واکنش غیرطبیعی به عفونت EBV یا سایر عفونت‌ها ممکن است در برخی موارد محرک باشد. اما تحقیقات بیشتر برای درک علت ایجاد لنفوم هوچکین لازم است.

عوامل خطر لنفوم هوچکین

عامل خطر هر چیزی است که بر شانس ابتلا به یک بیماری مانند سرطان تأثیر می‌گذارد. سرطان‌های مختلف عوامل خطر متفاوتی دارند. برخی از عوامل خطر سرطان مانند سیگار کشیدن یا اضافه وزن را می‌توان تغییر داد. موارد دیگر، مانند سن یا سابقه خانوادگی فرد، قابل تغییر نیستند.

چند عامل خطر احتمال ابتلای فرد به لنفوم هوچکین را افزایش می‌دهد. داشتن یک یا حتی چند عامل خطر، به این معنی نیست که ما قطعاً به این بیماری مبتلا خواهیم شد. در بسیاری از موارد نیز افراد مبتلا به لنفوم هوچکین هیچ عامل خطر شناخته شده‌ای ندارند.

• عفونت ناشی از ویروس اپشتین بار (EBV)

ویروس اپشتین بار (EBV) باعث بیماری مونونوکلئوز عفونی می‌شود. افرادی که سابقه ابتلا به بیماری مونونوکلئوز عفونی را دارند در معرض خطر ابتلا به لنفوم هوچکین هستند. این خطر، هرچند در مقایسه با افرادی که سابقه ابتلا به مونونوکلئوز عفونی را ندارند بیشتر است، اما بسیار اندک است.

نقش دقیق EBV در ایجاد لنفوم هوچکین مشخص نیست. بسیاری از افراد آلوده به EBV هستند، اما تعداد کمی به لنفوم هوچکین مبتلا می‌شوند. هر چند در بعضی افراد بخش‌هایی از این ویروس در سلول‌های سرطانی یافت می‌شود، اما اکثر افراد مبتلا به لنفوم هوچکین هیچ ردی از EBV در سلول‌های سرطانی خود ندارند.

• سن

این بیماری معمولا در اوایل بزرگسالی (به ویژه در دهه سوم زندگی (20 سالگی)) و پس از 55 سالگی شایعتر است.

• جنسیت

لنفوم هوچکین در مردان کمی بیشتر از زنان شایع است.

• سابقه خانوادگی

برادران و خواهران افراد جوان مبتلا به این بیماری در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به لنفوم هوچکین هستند. این خطر برای دوقلوی همسان یک فرد مبتلا به لنفوم هوچکین بسیار زیاد است. اما اکثر افراد مبتلا به لنفوم هوچکین سابقه خانوادگی ابتلا به آن را ندارند.

• تضعیف سیستم ایمنی

خطر ابتلا به لنفوم هوچکین در افراد آلوده به HIV، ویروسی که باعث ایدز می‌شود، افزایش می‌یابد.
افرادی که پس از پیوند عضو باید داروهایی برای سرکوب سیستم ایمنی استفاده کنند و نیز مبتلایان به بیماری‌های خودایمنی نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به لنفوم هوچکین هستند.

با علائم و نشانه‌های لنفوم هوچکین بهتر آشنایی دقیق تری داشته باشیم

اغلب لنفوم هوچکین باعث بروز علائمی می‌شود، که باید توسط پزشک بررسی شود:

• لمس توده در زیر پوست: شایع‌ترین علامت لنفوم هوچکین وجود یا لمس گره لنفاوی بزرگ شده به شکل یک توده در گردن، زیر بغل یا در کشاله ران است. این توده معمولاً درد ندارد، ممکن است با گذشت زمان بزرگتر شود یا ممکن است توده‌های جدیدی در نزدیکی آن یا حتی در سایر قسمت‌های بدن ظاهر شوند.

لازم به یادآوری است که در بیشتر موارد، به ویژه در کودکان، گره‌های لنفاوی در اثر عفونت بزرگ می‌شوند. گره‌های لنفاوی که به دلیل عفونت بزرگ می‌شوند، اغلب به لمس حساسند و بعد از رفع عفونت، به اندازه طبیعی خود برمی‌گردند.

سایر سرطان‌ها نیز می‌توانند باعث تورم گره‌های لنفاوی شوند.

• تب: تب بدون وجود عفونت که می‌تواند طی چند هفته به صورت متناوب طول بکشد.
• تعریق شبانه
• کاهش وزن: کاهش ناخواسته حداقل 10 درصد از وزن بدن در 6 ماه

علائم عمومی (غیر اختصاصی) احتمالی لنفوم هوچکین عبارتند از:

• خارش پوست
• احساس خستگی
• از دست دادن اشتها
• سرفه، مشکل در تنفس یا درد قفسه سینه: اگر لنفوم هوچکین گره‌های لنفاوی داخل قفسه سینه را درگیر کند، بزرگی این گره‌ها ممکن است بر روی نای فشار بیاورد و باعث سرفه یا حتی مشکلات تنفسی، به خصوص در حالت دراز کشیدن، شود.

داشتن یک یا چند مورد از علائم بالا به معنی ابتلای قطعی به لنفوم هوچکین نیست. در واقع، بسیاری از این علائم به احتمال زیاد ناشی از مسائل دیگری مانند عفونت هستند. با این حال، اگر خودمان یا فرزندمان هر یک از این علائم را داشتیم، باید با پزشک مشورت کنیم.

لنفوم هوچکین چگونه درمان می‌شود؟

شیمی‌درمانی و پرتودرمانی روش‌های اصلی درمان لنفوم هوچکین هستند که بسته به شرایط هر فرد، از یک یا هر دوی این درمان‌ها ممکن است استفاده شوند.

برخی از بیماران نیز ممکن است با ایمونوتراپی یا پیوند سلول‌های بنیادی تحت درمان قرار گیرند، به خصوص اگر سایر درمان‌ها موثر واقع نشده باشند.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منابع:

داروسازی عبیدی

مهسا موسوی فوق تخصص ریه و آسم

American Cancer Societ

IR-1123-ABD-8938-AS

در این مقاله با بیماری شوگرن ناراحتی مفصلی بیشتر می خوانیم

سندرم شوگرن یکی از بیماری های اتو ایمیون است. نقش طبیعی سیستم ایمنی بدن مقابله با عفونت ها و بیماری ها برای حفظ سلامتی است. در یک بیماری خود ایمنی مانند سندرم شوگرن، سیستم ایمنی بدن شما شروع به حمله به بافتهای سالم خود می کند.

در این حالت بافت های بدن دستخوش تغییراتی می شوند مانند خشکی غیرطبیعی دهان، چشم و یا سایر بافت ها. حدود نیمی از افراد مبتلا به سندرم شوگرن نیز نوعی آرتروزدارند (شرایطی که بر مفاصل تاثیر می گذارد، مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید).

این علائم به عنوان سندرم شوگرن ثانویه شناخته می شود. سندرم اولیه شوگرن در افرادی رخ می دهد که یکی از این اشکال آرتروز و بیماری های مربوط به مفاصل را ندارند.

علائم سندرم شوگرن چیست؟

سندرم شوگرن می تواند بسیاری از قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد. غدد تولید کننده اشک و بزاق اغلب تحت تاثیر قرار می گیرند. علائم رایج عبارتند از:

• خشکی چشم (از جمله تحریک، احساس آبریزش و سوزش دردناک در چشم)
• خشکی دهان (یا مشکل در خوردن غذاهای خشک)
• تورم غدد اطراف صورت و گردن

برخی از افراد همچنین ممکن است در مناطق دیگر بدن (مانند بینی، گلو و واژن) و پوست خشکی داشته باشند.

نقاطی از بدن که در این سندرم تحت تاثیر قرار می گیرند

علت و نحوه تشخیص

مشخص نیست که چه چیزی باعث سندرم شوگرن می شود. اعتقاد بر این است که این نتیجه عوامل ژنتیکی و یا عفونت های ویروسی احتمالی است که سیستم ایمنی بدن را درگیر و علیه بافت های خودی فعال می کند البته به طور علمی هنوز اثبات نشده است.

نحوه تشخیص آن نیز با مراجعه به پزشک صورت می گیرد به طوری که پزشک یا متخصص، این بیماری را از طریق علائم، معاینه فیزیکی و آزمایشات صورت گرفته تشخیص می دهد.

خشکی چشم و دهان گرچه جز علائم اولیه به شمار می روند اما برای تشخیص دقیق نیاز به انجام آزمایشات دیگر نیز می باشد زیرا ممکن است این حالت ها در اثر بسیاری از بیماری ها یا داروهای دیگر نیز ایجاد شود.

آزمایش اصلی برای کمک به تشخیص سندرم شوگرن، آزمایش شیرمر نام دارد. این آزمایش شامل استفاده از یک نوار کاغذ بلات برای اندازه گیری اینکه آیا چشم به اندازه کافی برای مرطوب نگه داشتن آن اشک تولید می کند یا خیر.

آزمایش خون و نمونه برداری از لب (یک قطعه کوچک از بافت لب پایین برداشته شده و زیر میکروسکوپ بررسی می شود) نیز می تواند به تشخیص سندرم شوگرن کمک کند.

قرمزی و خشکی چشم

زندگی افراد مبتلا به سندرم شوگرن

معمولاً چشم انداز افراد مبتلا به این سندرم بسیار مثبت است. بیشتر افراد مبتلا به این بیماری قادر به زندگی عادی و بدون هیچ گونه عارضه جدی هستند.

گرچه ممکن است در این افراد خطر بیشتری برای عفونت در چشم و اطراف چشم و مشکلات دندان وجود داشته باشد که این حالت نتیجه کاهش طولانی مدت اشک و بزاق است. در موارد نادر ممکن است اندام هایی مانند کبد و کلیه درگیر شود که می تواند شدت بیماری را افزایش دهد.

در تعداد کمی از افراد، سندرم شوگرن ممکن است با لنفوم، سرطان غدد لنفاوی نیز همراه باشد. در حال حاضر هیچ درمانی برای سندرم شوگرن وجود ندارد. اگرچه روش هایی برای کنترل علائم وجود دارد، اما باید مراقب هرگونه محصول یا درمانی باشید که ادعا می کند این بیماری را بهبود می بخشد زیرا مصرف سرخود داروها می تواند وضع را برای این بیماران بدتر کند.

خشکی دهان و زبان

نکاتی که به کنترل و بهبود این بیماری کمک می کند

1. برای معالجه و مشاوره به پزشک مراجعه کنید. پزشک به شما در ارائه راهکارهای درمانی کمک می کند. از آنجا که سندرم شوگرن یک بیماری مادام العمر است، مهم است که به طور منظم به پزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که بیماری شما تحت کنترل است.

همچنین ممکن است پزشک شما را برای انجام آزمایشات و معالجه بیشتر به یک روماتولوژیست، متخصص آرتروز معرفی کند. همچنین مراجعه منظم به دندانپزشک به منظور جلوگیری از پوسیدگی و مشکلات دندانی نیز مهم است. افراد دارای خشکی چشم باید مرتباً به چشم پزشک مراجعه کنند تا آسیب به چشم را بررسی کند. در صورت مشاهده قرمزی و درد بیش از حد در چشم ها سریعاً به پزشک مراجعه کنید زیرا این می تواند نشانه ای از عفونت در چشم باشد.

1. درباره سندرم شوگرن اطلاعات کسب کنید و در درمان خود نقش فعالی داشته باشید. همه اطلاعاتی که می خوانید یا درباره آنها می شنوید قابل اعتماد نیستند، بنابراین همیشه با پزشک یا تیم مراقبت های بهداشتی در مورد روش های درمانی صحبت کنید. اطلاعات خود را از منابع علمی معتبر بدست آورید.
2. روش های مدیریت و درمان بیماری و علائم مربوط به آن را بیاموزید. عمده درمان سندرم شوگرن با هدف تسکین علائم خشکی چشم و دهان و پیشگیری و درمان عوارض طولانی مدت مانند عفونت و بیماری های دندانی انجام می شود. درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استفاده منظم از اشک مصنوعی و پماد های روان کننده چشم برای.کنترل خشکی و جلوگیری از خشکی بیش از حد
• نوشیدن آب و / یا استفاده از بزاق مصنوعی، دهانشویه یا پاستیل برای رفع خشکی دهان
• مرطوب کننده های پوست
• اجتناب از شرایطی که موجب خشک شدن و از بین رفتن رطوبت بدن مخصوصا در لبها و چشم ها می شود مانند قرار گرفتن در معرض بخاری و یا کولر یا هوای آلوده که دارای گرد و غبار است.

داروهایی که توسط پزشک تجویز شده است (به عنوان مثال داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID)، کورتیکواستروئیدها یا داروهایی که بر روی سیستم ایمنی بدن کار می کنند).

1. زندگی سالم داشته باشید. از نظر جسمی فعال باشید، یک رژیم غذایی سالم بخورید، سیگار را کنار بگذارید و استرس را کاهش دهید تا به سلامتی و سلامتی شما کمک کند.
2. احساسات خود را کنترل کنید. از آنجا که هیچ درمانی برای سندرم شوگرن وجود ندارد، احساس ترس، ناامیدی، ناراحتی و گاهی عصبانیت طبیعی است. از این احساسات آگاه باشید و اگر این احساسات زندگی روزمره شما را تحت تاثیر قرار می دهند به مشاوره یا روانشناس مراجعه و از آن کمک بخواهید. نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی. منبع: سارا جعفری فوق تخصص روماتولوژی، متخصص داخلی

آشنایی با بیماری‌های روماتیسمی

بیماری روماتیسم فقط یک نوع بیماری یا اختلال نیست بلکه شامل بیش از 150نوع بیماری مختلف است که دارای اشکال مختلف آرتروز، پوکی استخوان و بیماری‌های بافت همبند می‌باشد. ویژگی برجسته‌ی بیماری‌های روماتیسمی التهاب است که بر ساختارهای متصل کننده یا حمایت کننده از بدن تأثیر می‌گذارد. این بیماری به صورت رایج مفاصل را درگیر می‌کند و به علاوه گاهی اوقات تاندون‌ها، رباط‌ها، استخوان‌ها و ماهیچه‌ها را نیز درگیر می‌کند. در صورت عدم بهبود این بیماری، باعث از دست رفتن عملکرد بخش‌های مختلف بدن می‌شود. بیماری‌های روماتیسمی شامل آرتریت (یا به زبان عامیانه آرتروز) است که به معنای "التهاب مفصل" است و خود شامل بیش از 100 اختلال متفاوت است.

انواع بیماری‌های روماتیسمی

برخی از رایج‌ترین بیماری‌های روماتیسمی عبارتند از:

• استئوآرتریت(Osteoarthritis): شایع‌ترین نوع آرتریت یا آرتروز است، که عمدتا به غضروف‌ها آسیب می‌رساند و حتی ممکن است آنها را از بین ببرد.
• آرتریت روماتوئید(Rheumatoid arthritis): یک اختلال خودایمن است که در آن سیستم ایمنی به اشتباه به سینوویوم حمله می‌کند(سینوویوم یک بافت نرم است که مایع مفصلی یا سینوویال و هم‌چنین خود مفاصل را می‌پوشاند) در نهایت این درگیری منجر به التهاب می‌شود.
• فیبرومیالژیا(Fibromyalgia): یک بیماری مزمن با علائم منحصر به فرد و درد موضعی در سیستم عضلانی اسکلتی است.
• لوپوس اریتماتوسیستمیک یا همان لوپوس(Systemic lupus erythematosus): یک اختلال خودایمنی است که باعث التهاب در قسمت‌های مختلف بدن، از جمله مفاصل، پوست، کلیه‌ها، خون، ریه، قلب و مغز می‌شود.
• سندرم شوگرن: از مشخصه‌های این بیماری خشکی دهان و زبان، بزرگی غده بناگوشی و حساسیت به نور می‌باشد.
• نقرس(Gout): نوعی از آرتریت است که توسط کریستال‌های سوزنی مانند اسید اوریک در مفاصل ایجاد می‌شود و غالبا انگشت بزرگ پا را درگیر می‌سازد.
• آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان(Juvenile idiopathic arthritis): شایع‌ترین نوع آرتریت در نوجوانان است که ممکن است همراه با تب و بثورات جلدی باشد.
• آرتریت پسوریازیس(Psoriatic arthritis):انگشتان دست و پا را درگیر می‌کند و هم‌چنین باعث التهاب شدید پوست می‌شود.
• پلی‌میوزیت(Polymyositis): بر عضلات تاثیر گذاشته و می‌تواند کل بدن را درگیر کند.
• بیماری بهجت (Behcet Disease): یک بیماری التهابی می‌باشد که می‌تواند هر قسمت از بدن را درگیر سازد اما به‌طور معمول باعث آفت‌های متعدد و پی در پی در داخل دهان و سیستم تناسلی می‌شود.
• اسپوندیلیت انکیلوزان (Ankylosing spondylitis): شایع‌ترین اسپوندیلوآرتروپاتی(درگیری کل ستون فقرات) است که ممکن است علاوه بر ستون فقرات بر روی لگن، شانه‌ها و زانو تاثیر بگذارد.
• واسکولیت(Vasculitis): واسکولیت به معنی التهاب رگ‌ها می‌باشد. این بیماری باعث تغییر در وضعیت طبیعی دیواره‌ی رگ‌های خونی می‌شود، از جمله: ضخیم شدن، نازک و باریک شدن و زخمی شدن. این تغییرات می‌تواند جریان خون را محدود کرده و باعث آسیب به اندام‌ها و بافت‌های مختلف شود.
• آرتریت واکنش پذیر یا سندرم رایتر(Reiter's syndrome): نوعی از اسپوندیلوآرتروپاتی(درگیری کل ستون فقرات) است که پس از عفونت دستگاه ادراری، روده یا سایر اعضای بدن ایجاد می‌شود.
• اسکلرودرم یا اسکلروز سیستمیک(Scleroderma): یک بیماری روماتیسمی خودایمن است که منجر به ضخیم شدن و سفت شدن پوست و التهاب و زخم در قسمت‌های مختلف بدن از جمله رگ‌های خونی، مفاصل و اندام‌های خاص می‌شود.
• پلی میالژی روماتیسمی(Polymyalgia rheumatica): باعث درد و سفتی در عضلات، تاندون‌ها، رباط‌ها و بافت‌های اطراف مفاصل می‌شود.

بیماری

نام آزمایش‌های کمک کننده به تشخیص

آرتروز روماتیسمی

CRP

ESR

Anti CCP

RF

لوپوس

FANA

Anti-ds DNA

Anti SS-A/SS-B

C3,C4,CH50

Lupus Anti-Coagulant

LE Cell

Anti Cardiolipin IgG,IgM

Anti Sm

اسپوندیلیت انکیلوزان

HLA B27 به روش PCR

سندرم شوگرن

Anti SS-A/SS-B

اسکلرودرمی

Ant centromere Antibody

Anti SCL-70

پلی میوزیت

Anti Jo-1

واسکولیت

C ANCA(Anti PR3)

P ANCA(Anti MPO)

بهجت

HLA B51-52 به روش PCR

این آزمایش‌ها در بخش‌های ایمونولوژی، ایمنوفلوروسانسو هورمون شناسی انجام می‌شود.

نگارش و گردآورنده: رضا رحیمی

منابع:

برگرفته از سایت آزمایشگاه طبی و ژنتیکی حسینی نسب متخصص علوم آزمایشگاهی

www.mayoclinic.org

www.labtestsonline.org

www.CDC.gov