همه چیز درباره لنفوسیت های بدن و کار هایی که انجام می دهند

لنفوسیت سلول اصلی دستگاه ایمنی است. لنفوسیت‌ها مسؤول پاسخ ایمنی انطباقی هستند و می‌توانند پاسخ اختصاصی در برابر عوامل بیماریزای خاص داده و مصونیت دراز مدت نسبت به عفونت مجدد ایجاد می‌کنند. لنفوسیت‌ها از سلول‌های بنیادی خون‌ساز چند ظرفیتی موجود در مغزاستخوان پدید می‌آیند که این سلول‌ها تمامی عناصر سلولی خون را به وجود می‌آورند. دو گروه عمده لنفوسیت از نظر عملکردی وجود دارد: لنفوسیت‌های B یا سلول‌های B و لنفوسیت‌های T یا سلول‌های T که این دو نوع لنفوسیت از لحاظ مکان رشد و نمو، گیرنده‌های آنتی‌ژنی و عملکرد با هم متفاوتند. اختلالات عمده لنفوسیت‌ها عبارت‌اند از: (1) استحاله نئوپلاستیک زیرگروههای خاصی از لنفوسیت‌ها که سبب پیدایش طیفی از لنفوم‌ها یا لوسمی‌ها می‌شود، (2) نقائض مادرزادی و اکتسابی در نمو یا کار لنفوسیت‌ها همراه با سندرم‌های نقص ایمنی حاصله و (3) پاسخ‌های فیزیولوژیک به عفونت یا تحریک آنتی‌ژنی که ممکن است منجر به لنفادنوپاتی، لنفوسیتوز یا لنفوسیتوپنی شوند.

سلول‌های دستگاه ایمنی: مکان استقرار، کار و نمو لنفوسیت‌ها

سلول‌های B

مشخصه سلول‌های B وجود ایمونوگلوبولین (یا پادتن) در سطح سلول است. کار اصلی این سلول‌ها، پاسخ ایمنی هومورال از طریق تولید پادتن اختصاصی علیه آنتی‌ژن است. سلول‌های B طی یک سلسله مراحل کاملاً هماهنگ در مغز استخوان نمو می‌یابند که طی این مراحل، ژن‌های ایمونوگلوبولین زنجیره سبک و سنگین به طور متوالی مجدداً آرایش می‌یابند و پروتئین‌های سطحی اختصاصی سلول B در سطح بیرونی آن قرار می‌گیرند (شکل 1-51). آرایش مجدد ژنهای ایمونوگلوبولین سبب تولید ذخیره عظیمی از سلول‌های B می‌شود که در هر یک از آنها مولکول ایمونوگلوبولین، ویژگی آنتی‌ژنیک منحصر به فردی دارد. سلول‌های B بالغ از مغز استخوان به بافت لنفوئید سرتاسر بدن مهاجرت می‌کنند و به واسطه حضور ایمونوگلوبولین‌های سطح سلول و آنتی‌ژنهای اختصاصی سلول B (از جمله CD19، CD20 و CD21) قابل شناسایی هستند. سلول‌های B بالغ در واکنش به اتصال آنتی‌ژن به ایمونوگلوبولین سطحی برای تمایز آماده می‌شوند و به پلاسما سل‌های مرحله نهایی تمایز می‌یابند که این سلول‌ها فاقد اکثر نشانگرهای سطح سلول B هستند و مقادیر زیادی پادتن‌های محلول تولید می‌کنند. اختلالات نئوپلاستیک سلول‌های B از مراحل مختلف نمو سلول‌های B منشأ می‌گیرند و به همین دلیل لنفوم‌های سلول B از لحاظ شکل سلول‌ها و عرضه آنتی‌ژنها بر روی سلول B یا ایمونوفنوتیپ، تنوع بسیار بالایی از خود نشان می‌دهند.

سلول‌های T

است ناشی از عفونت‌های پوستی اندامها از جمله تبِ خراش گربه cat scratch fever باشد. لنفادنوپاتی منتشر ممکن است براثر عفونت‌های سیستمیک نظیر ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) یا عفونت ویروس سیتومگال، واکنش‌های دارویی، بیماری‌های خودایمن، یکی از سندرم‌های لنفادنوپاتی سیستمیک یا لنفوم ایجاد شود. در صورتی که پس از بررسی دقیق علت لنفادنوپاتی پایدار روشن نشود، باید نمونه‌برداری کامل excisional biopsy گره لنفی انجام شود. بزرگی گره لنفی سوپراکلاویکولار قویاً به نفع تشخیص بدخیمی است و باید همواره نمونه‌گیری از آن انجام شود.

تشخیص درست لنفوم مستلزم بیوپسی کامل گره لنفی یا نمونه‌برداری گسترده از بافت لنفی درگیر است. آسپیراسیون با سوزن ظریف یا بیوپسی سوزنی به ندرت برای تشخیص لنفوم بدخیم کفایت می‌کند. تجزیه و تحلیل نمونه پاتولوژی باید شامل بررسی بافت‌شناسی و تعیین فنوتیپ ایمنی باشد. برای تعیین فنوتیپ ایمنی، از یک مجموعه پادتن‌های مونوکلونال سلول ایمنی که برروی لنفوسیت بدخیم عرضه شده‌اند تعیین می‌کنند. با تعیین فنوتیپ ایمنی می‌توان سلول منشأ (سلول B، سلول T، سلول Nk یا سلول غیرلنفوئید) و الگوی آنتی‌ژنهای سطح سلول را مشخص نمود. در مورد لنفوم‌های غیرهوچکینی سلول B، تعیین فنوتیپ ایمنی مشخص می‌کند که آیا ایمونوگلوبین سطحی محدود به زنجیره‌های سبک کاپا یا لامبدا است یا خیر